nalepka

ж. наклейка, ярлык, этыкетка, цэтлік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Áufkleber

m -s, - накле́йка, нале́пка, ярлы́к

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

адмо́кнуць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -не; -мо́к, -кла; зак.

1. Зрабіцца мяккім ад вільгаці.

У вадзе лён адмок.

2. Намокшы, адстаць, аддзяліцца.

Наклейка адмокла.

3. Вымакнуць, прапасці ад лішку вільгаці (пра расліны).

У лагчыне бульба адмокла.

|| незак. адмака́ць, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

sticker [ˈstɪkə] n.

1. сты́кер, ліпу́чая накле́йка, нале́пка; цэ́тлік; афі́ша;

a price sticker цэ́ннік

2. чалаве́к з пастая́ннымі звы́чкамі і схі́льнасцямі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

sticker

[ˈstɪkər]

n.

1) накле́йка, нале́пка f.

2) бадзя́к -а́ m., калю́чка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

лабелі́стыка

(ад англ. label = наклейка, этыкетка)

калекцыяніраванне этыкетак, якія наклейваюцца на чамаданы ў гатэлях у час турысцкіх падарожжаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

бандэро́ль, ‑і, ж.

1. Шырокая папяровая абгортка для ўпакоўкі кніг, дакументаў пры паштовых перасылках. // Паштовае адпраўленне ў такой упакоўцы. [Паштальён:] — А вам, Міхаіл Дзям’янавіч, сёння тры тэлеграмы, дзве заказныя бандэролі і пісем штук пяць. Даніленка.

2. Папяровая наклейка на тавары, якая сведчыць аб тым, што пошлінныя зборы за гэты тавар заплачаны.

[Фр. banderole.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

этыке́тка

(фр. etiquette)

ярлык, наклейка на чым-н. (на тавары, упакоўцы, экспанаце і г.д.) з абазначэннем цаны, сорту, назвы і інш.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

label

[ˈleɪbəl]

1.

n.

нале́пка, накле́йка, этыке́тка f.; ярлы́к -а́ m.

2.

v.t.

1) накле́йваць нале́пкі, рабі́ць на́дпісы

2) Figur. наве́шваць ярлыкі́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

этыке́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Наклейка, ярлык на чым‑н. (тавары, упакоўцы і пад.) з абазначэннем назвы тавару, цаны, сорту і інш. Усцім ласа глядзеў на Андрэя, які ўзяў з Усцімавых рук пляшку і ўголас прачытаў на этыкетцы: «Каньяк». Сабаленка. На карабку.. [Валік] убачыў незнаёмую этыкетку: на зялёным полі белы кружок, а ў гм нейкі малюнак. Жычка.

[Фр. étiquette.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)