накладны́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. накладны́ накладна́я накладно́е накладны́я
Р. накладно́га накладно́й
накладно́е		 накладно́га накладны́х
Д. накладно́му накладно́й накладно́му накладны́м
В. накладны́ (неадуш.)
накладно́га (адуш.)		 накладну́ю накладно́е накладны́я (неадуш.)
накладны́х (адуш.)
Т. накладны́м накладно́й
накладно́ю		 накладны́м накладны́мі
М. накладны́м накладно́й накладны́м накладны́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

waybill

[ˈweɪbɪl]

n.

накладна́я f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

waybill [ˈweɪbɪl] n.

1. спіс пасажы́раў

2. накладна́я (транспартная)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

пары́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Накладная прычоска з натуральных ці сінтэтычных валасоў, нашытых на аснову.

Насіць п.

Акцёр у парыку.

|| памянш. парычо́к, -чка́, мн. -чкі́, -чко́ў, м.

|| прым. парыко́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лі́штва, ‑ы, ж.

1. Накладная, звычайна фігурная планка вакол дзвярнога ці аконнага праёма. Дом быў невялікі, .. з блакітнымі аканіцамі, з узорыстымі ліштвамі і прыгожым вільчаком. Шахавец.

2. Металічная накладная пласцінка з шчылінай для ключа на дзвярах, шуфлядах і пад.

3. Разм. Тое, што і плінтус.

4. Падгорнутая або нашытая палоска матэрыі для аддзелкі, падрубкі. Акаловіч .. пачаў абмацваць .. ліштву, па якой зашпільвалася кашуля. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шы́на, -ы, мн. -ы, шын, ж.

1. Гумавы або металічны абруч на вобадзе кола.

2. Цвёрдая накладная павязка на месцы пералому ці іншага пашкоджання для забеспячэння нерухомасці пашкоджаных частак цела.

Узяць у шыны нагу.

|| прым. шы́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

invoice

[ˈɪnvɔɪs]

n.

раху́нак -ку m., накладна́я, факту́ра f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

накладны́, ‑ая, ‑ое.

1. Які накладваецца, прымацоўваецца зверху чаго‑н. Накладныя малюнкі. Накладныя літары. // Які прышываецца, прыклейваецца зверху; які пакрывае тонкім слоем што‑н. Накладныя кішэні. Накладное серабро.

2. Які зроблены з чужых валасоў; фальшывы. Накладныя вусы.

3. у знач. наз. накладна́я, ‑ой, ж. Дакумент, па якім здаецца або прымаецца груз. Выдаць па накладной. Аформіць накладную. □ [Ад’ютант:] — Тут атрымаеце прадукты. Вось вам накладная. Новікаў.

•••

Накладны плацеж гл. плацеж.

Накладныя выдаткі гл. выдаткі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Пары́к ’накладная прычоска з натуральных ці сінтэтычных валасоў, нашытых на аснову’ (ТСБМ). З рус. пари́к ’тс’, якое з гал. paruik або непасрэдна з франц. perruque ’тс’ (параўн. Фасмер, 3, 206).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пары́к

(рус. парик, ад фр. perruque)

накладная прычоска з натуральных ці сінтэтычных валасоў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)