zrządzenie
н. уст. наканаванне ; прадвызначэнне
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
предопределе́ ние ср.
1. (действие) прадвызначэ́ нне, -ння ср. э́ нне, -ння ср. е́ рад); (судьбы) наканава́ нне , -ння ср.
2. (рок) уст. наканава́ нне , -ння ср. (судьба) лёс, род. м. о́ ля, род. о́ лі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
opatrzność
ж. наканаванне
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Vó rsehung
I
f - рэл. найвышэ́ йшая сі́ ла, лёс, наканава́ нне
II
f -, -en забеспячэ́ нне, нарыхто́ ўка
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
dopust, ~u
м. наканаванне ;
dopust boży — божая кара
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
провиде́ ние ср. рел. э́ йшая (бо́ ская) во́ ля, вышэ́ йшая (бо́ ская) сі́ ла; (предопределение) наканава́ нне , -ння ср. а́ насць, -ці ж. (судьба) лёс, род. м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Verhängnis
n -ses, -se лёс, (дрэ́ ннае) наканава́ нне
das ~ brach über ihn heré in [eré ilte ihn] — яго́ напатка́ ла ліха́ я до́ ля
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
предначерта́ ние ср. высок.
1. прадвызначэ́ нне, -ння ср. э́ нне (напе́ рад); (предписание) прадпіса́ нне, -ння ср. (план) план, род. а́ на м. (указание) указа́ нне, -ння ср.
2. (судьбы) наканава́ нне , -ння ср.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
БО́ ГАРД (Bogarde) Дзірк [сапр. Богардэ
(Bogaerde) Дэрэк Жуль Гаспар Ульрык Нівен ван дэн; н. 28.3.1921, Хампстэд, цяпер у межах Лондана], англійскі акцёр. Вучыўся ў Каралеўскім каледжы мастацтваў у скульптара Г.Мура . Дэбютаваў на тэатр. сцэне ў 1939. Працаваў у Лонданскіх т-рах і на тэлебачанні, з 1947 у кіно. Вядомасць акцёру прынеслі ролі ў фільмах Л.Вісконці «Гібель багоў» (1969) і «Смерць у Венецыі» (1970). Сярод іншых значных работ: «Слуга» (1963),
«За караля і айчыну» (1964), «Няшчасны выпадак» (1967), «Начны парцье» (1974), «Наканаванне » (1977), «Падарожжа ў свет» («Роспач»; 1978), «На адзін мост далей» (1977). Аўтар некалькіх раманаў і аўтабіягр. Твораў.
т. 3, с. 201
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
Нарок ’прадвызначэнне, наканаванне ’ (Гарэц. ), ’прызначэнне, лёс’ (Др. ), а таксама нарокам ’спецыяльна, наўмысна’ (Чач. , Нас. , Гарэц. , Бяльк. ), ’жартам’ (Чач. , Нас. , Яруш. ), наракава́ ць ’прадвызначыць лёсам’ (Нас. ); рус. нарок ’зарок, клятва; намер, мэта’, ’паклёп, нагавор; няпраўда, ілжа; хвароба ад дрэнных вачэй’, польск. narok ’бачнасць’, ’намер’, ’абавязак пэўных паслуг для сярэднявечнага горада’, чэш. nárok ’прэтэнзія (юрыдычны тэрмін)’, славац. ’намер’, славен. nárok ’тэрмін, вызначаны дзень’, серб.-харв. на́ рок ’прызначэнне, пастанова’, ’шчасце’, балг. дыял. на́ рок ’прадузятасць; наўмысна ствараемы настрой супраць каго-небудзь’, нароча ’наўмысна абвінаваціць’, ст.-слав. нарокъ нарокомь *na і *rokъ (ад *rekti ’сказаць’), гл. рэкнуць (Міклашыч , 274; Фасмер , 3, 45; Махэк₂ , 300; Бязлай , 2, 215; Скок , 3, 120).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)