назнача́емый

1. прич. назна́чаны, прызна́чаны;

2. прил. вызнача́льны, назнача́льны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дамо́ўлены, ‑ая, ‑ае.

Загадзя назначаны па ўзгадненню з кім‑н. Сустрэцца ў дамоўленым месцы. Дамоўленая сума.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трохгадзі́нны, ‑ая, ‑ае.

Які працягваецца тры гадзіны. Трохгадзінная экскурсія. // Разлічаны на тры гадзіны. Трохгадзінны запас гаручага. // Назначаны на тры гадзіны. Трохгадзінны кінасеанс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сямігадзі́нны, ‑ая, ‑ае.

Які працягваецца сем гадзін. Сямігадзінны рабочы дзень. // Разлічаны на сем гадзін. Сямігадзінны запас бензіну. // Назначаны на сем гадзін. Сямігадзінны поезд.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шасцігадзі́нны, ‑ая, ‑ае.

Які працягваецца шэсць гадзін. Шасцігадзінны рабочы дзень. // Разлічаны на шэсць гадзін. Шасцігадзінны запас паліва. // Назначаны на шэсць гадзін. Шасцігадзінны поезд.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наме́чаны

1. (адзначаны) bezéichnet, vermérkt; ángestrichen (птушачкай і пад.);

2. гл. назначаны

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

féstgesetzt

a устано́ўлены, прызна́чаны, абумо́ўлены

zur ~en Zeit — у назна́чаны час

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

...гадзінны, ‑ая, ‑ае.

Другая састаўная частка складаных слоў, якая абазначае: разлічаны на столькі гадзін, колькі паказана ў першай частцы; назначаны на пэўную гадзіну дня або ночы. Сямігадзінны рабочы дзень. Пяцігадзінны кінасеанс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чатырохгадзі́нны, ‑ая, ‑ае.

Які працягваецца чатыры гадзіны. Чатырохгадзінная аперацыя. Чатырохгадзінная лекцыя. // Разлічаны на чатыры гадзіны. Чатырохгадзінны запас паліва. // Назначаны на чатыры гадзіны. Галоўны інжынер чатырохгадзінным цягніком паедзе ў Маскву па сям’ю. Корбан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

экзеквату́ра, ‑ы, ж.

1. Дазвол, выдадзены замежнаму консулу ўрадам той дзяржавы, у якую ён назначаны. на права выканання службовых функцый. Консульская экзекватура.

2. Пастанова судовых органаў дадзенай краіны аб выкананні рашэння замежнага суда.

[Ад лац. exsequor — выконваю.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)