вы́друкаваць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак., што.

Разм. Аддрукаваць, надрукаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напеча́тать сов.

1. надрукава́ць;

2. фото напяча́таць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паддрукава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак., што і чаго.

Надрукаваць дадаткова, яшчэ крыху.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыдрукава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак., што.

Надрукаваць у дадатак да ўжо надрукаванага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

літаграфава́ць, ‑фую, ‑фуеш, ‑фуе; зак. і незак., што.

Надрукаваць (друкаваць) літаграфскім спосабам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

nadrukować

зак. надрукаваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

аддрукава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак., што.

1. Тое, што і надрукаваць.

2. Разм. Старанна выпісаць (літары, лічбы).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перадрукава́ць, -ку́ю, -ку́еш, -ку́е; -ку́й; -кава́ны; зак., што.

1. Надрукаваць нанава.

П. апавяданне ў газеце.

2. Перапісаць на пішучай машынцы.

П. рукапіс.

|| незак. перадруко́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. перадруко́ўванне, -я, н. і перадру́к, -у, м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

odpieczętować

зак. раздрукаваць, надрукаваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wydrukować

зак. надрукаваць; раздрукаваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)