надрукава́ць гл. друкаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

надрукава́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. надруку́ю надруку́ем
2-я ас. надруку́еш надруку́еце
3-я ас. надруку́е надруку́юць
Прошлы час
м. надрукава́ў надрукава́лі
ж. надрукава́ла
н. надрукава́ла
Загадны лад
2-я ас. надруку́й надруку́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час надрукава́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

надрукава́ць сов. напеча́тать, отпеча́тать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

надрукава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак., што і без дап.

1. Узнавіць тэкст, лічбы, малюнкі і пад. друкарскім спосабам. Надрукаваць загаловак у газеце вялікімі літарамі. // Напісаць або перапісаць што‑н. на пішучай машынцы. Надрукаваць даведку. Надрукаваць рукапіс.

2. Змясціць у друку; выдаць. Сёлета Толя скончыў трэці курс літаратурнага аддзялення універсітэта.. Адзін яго нарыс днямі надрукавала абласная газета. Брыль. Рыгор памятае, як радаваўся ён, калі надрукаваў у часопісе невялічкі раздзел са сваёй дысертацыі. Арабей.

3. Аддрукаваць усё або частку чаго‑н. Надрукаваць збор твораў пісьменніка. Надрукаваць 10 старонак рукапісу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

друкава́ць, -ку́ю, -ку́еш, -ку́е; -ку́й; -кава́ны; незак., што.

1. Адціскаць з друкаванага набору, з клішэ, узнаўляць з негатыва і пад.

2. Змяшчаць у якім-н. выданні.

Д. артыкулы ў часопісе.

|| зак. надрукава́ць, -ку́ю, -ку́еш, -ку́е; -ку́й; -кава́ны.

|| наз. друкава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абвяржэ́нне, -я, н.

1. гл. абвергнуць.

2. Паведамленне, прамова, артыкул і пад., у якіх што-н. абвяргаецца.

Надрукаваць а.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дадрукава́ць, -ку́ю, -ку́еш, -ку́е; -ку́й; -кава́ны; зак., што.

1. Надрукаваць да канца або да якога-н. месца.

Д. кнігу.

Д. старонку да палавіны.

2. Надрукаваць дадаткова.

Д. сто экзэмпляраў тэзісаў.

|| незак. дадруко́ўваць, -ваю, -ваеш, -вае.

|| наз. дадруко́ўка, -і, ДМ -ко́ўцы (да 2 знач.), ж. і дадруко́ўванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аддрукава́ць, -ку́ю, -ку́еш, -ку́е; -ку́й; -кава́ны; зак., што.

Тое, што і надрукаваць.

А. тыраж кнігі.

|| незак. аддруко́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дадрукава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак., што.

1. Надрукаваць да канца ці да якога‑н. месца. Дадрукаваць падручнік. Дадрукаваць старонку да палавіны.

2. Надрукаваць дадаткова. Дадрукаваць яшчэ сто экземпляраў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́друкаваць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак., што.

Разм. Аддрукаваць, надрукаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)