нагру́жаны в разн. знач. нагру́женный, нагружённый; см. нагрузі́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нагружа́ць несов., в разн. знач. нагружа́ть; см. нагрузі́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

vóllladen

* vt нагрузі́ць даве́рху [по́ўным]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

наўю́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., каго.

Нагрузіць уюкамі. Наўючыць вярблюдаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

панава́льваць¹, -аю, -аеш, -ае; зак., чаго.

1. Наваліць, нагрузіць на каго-, што-н. вялікую колькасць чаго-н.

П. галля на вогнішча.

2. Накідаць у беспарадку многа чаго-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

наўю́чыцца, ‑чуся, ‑чышся, ‑чыцца; зак.

Разм. Нагрузіць сябе чым‑н. Наўючыцца клункамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заўю́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., каго.

Нагрузіць паклажай уючную жывёлу. Заўючыць каня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

панагружа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Нагрузіць усё, многае або ўсіх, многіх.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Навата́жыць (наватижытсь) ’нагрузіць, загрузіць’ (Шпіл.). Відаць, нельга разглядаць асобна ад укр. навантажити ’наўючыць, нагрузіць’, якое звязваюць з вантаж ’цяжар, груз’, што ў сваю чаргу з франц. avantager ’садзейнічаць; павялічваць долю’ або з ватига ’атрад, натоўп; чарада’. Беларускае слова, магчыма, сведчыць на карысць другой версіі. Гл. ЕСУМ, 1, 329. Параўн. вантижыцца.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

obładować

зак. нагрузіць;

obładować samochód — нагрузіць машыну;

obładować żołądek разм. набіць страўнік; добра пад’есці

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)