прызвыча́іць, -а́ю, -а́іш, -а́іць; -а́ены; зак., каго-што.

Прывіць навык да чаго-н.

П. змалку дзяцей да працы.

|| незак. прызвыча́йваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

навы́кнуць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. навы́кну навы́кнем
2-я ас. навы́кнеш навы́кнеце
3-я ас. навы́кне навы́кнуць
Прошлы час
м. навы́к навы́клі
ж. навы́кла
н. навы́кла
Загадны лад
2-я ас. навы́кні навы́кніце
Дзеепрыслоўе
прош. час навы́кшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

спрактыкава́цца сов. приобрести́ о́пыт (на́вык); наби́ть ру́ку, напрактикова́ться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

звы́чка ж.

1. привы́чка; обыкнове́ние ср.; пова́дка;

2. на́вык м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

злаўчы́цца, -чу́ся, -чы́шся, -чы́цца; -чы́мся, -чыце́ся, -ча́цца; зак.

1. Лоўка прынаравіцца або выбраць зручны момант, каб зрабіць што-н.

З. і пераскочыць канаву.

2. Набыць навык, лоўкасць у чым-н., налаўчыцца.

Ён злаўчыўся пісаць левай рукой.

|| незак. злаўча́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прывы́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

1. Засвоеная на працягу часу схільнасць, манера паводзін, дзеянняў, якая стала звычайнай, пастаяннай.

Дрэнная п.

Увайшло ў прывычку займацца гімнастыкай.

Узяць у прывычку.

2. Навык, уменне, набытае вопытам.

Без прывычкі касіць цяжка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прызвыча́іцца, -а́юся, -а́ішся, -а́іцца; зак.

1. Прывыкнуць да чаго-н. як да звычайнага; звыкнуцца.

П. да новых умоў.

П. да цемры.

2. Набыць навык да чаго-н., прывучыцца рабіць што-н.

П. да цяжкай працы.

|| незак. прызвыча́йвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Spréchfertigkeit

f -, -en на́вык ву́снай мо́вы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Прылажы́цца ’набыць навык’: не магла прылажыцца па‑руску гаварыць (смарг., Сл. ПЗБ). Да прылажы́ць < лажы́ць (гл.) з пашырэннем семантыкі. Параўн. укр. приложи́ти ’прыстасаваць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

nawyk, ~u

м. навык, звычка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)