прыродазна́ўча-навуко́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прыродазна́ўча-навуко́вы прыродазна́ўча-навуко́вая прыродазна́ўча-навуко́вае прыродазна́ўча-навуко́выя
Р. прыродазна́ўча-навуко́вага прыродазна́ўча-навуко́вай
прыродазна́ўча-навуко́вае
прыродазна́ўча-навуко́вага прыродазна́ўча-навуко́вых
Д. прыродазна́ўча-навуко́ваму прыродазна́ўча-навуко́вай прыродазна́ўча-навуко́ваму прыродазна́ўча-навуко́вым
В. прыродазна́ўча-навуко́вы (неадуш.)
прыродазна́ўча-навуко́вага (адуш.)
прыродазна́ўча-навуко́вую прыродазна́ўча-навуко́вае прыродазна́ўча-навуко́выя (неадуш.)
прыродазна́ўча-навуко́вых (адуш.)
Т. прыродазна́ўча-навуко́вым прыродазна́ўча-навуко́вай
прыродазна́ўча-навуко́ваю
прыродазна́ўча-навуко́вым прыродазна́ўча-навуко́вымі
М. прыродазна́ўча-навуко́вым прыродазна́ўча-навуко́вай прыродазна́ўча-навуко́вым прыродазна́ўча-навуко́вых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вае́нна-навуко́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вае́нна-навуко́вы вае́нна-навуко́вая вае́нна-навуко́вае вае́нна-навуко́выя
Р. вае́нна-навуко́вага вае́нна-навуко́вай
вае́нна-навуко́вае
вае́нна-навуко́вага вае́нна-навуко́вых
Д. вае́нна-навуко́ваму вае́нна-навуко́вай вае́нна-навуко́ваму вае́нна-навуко́вым
В. вае́нна-навуко́вы (неадуш.)
вае́нна-навуко́вага (адуш.)
вае́нна-навуко́вую вае́нна-навуко́вае вае́нна-навуко́выя (неадуш.)
вае́нна-навуко́вых (адуш.)
Т. вае́нна-навуко́вым вае́нна-навуко́вай
вае́нна-навуко́ваю
вае́нна-навуко́вым вае́нна-навуко́вымі
М. вае́нна-навуко́вым вае́нна-навуко́вай вае́нна-навуко́вым вае́нна-навуко́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вае́нна-навуко́вы вое́нно-нау́чный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Навуковы камунізм 3/493; 5/317; 6/305, 307, 310; 7/22, 26, 366—367; 9/383, 397; 10/515, 586; 11/455, 457; 12/415

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

навуковы стыль

т. 11, с. 110

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

БЕЛАРУ́СКІ НАВУКО́ВЫ КАБІНЕ́Т у Празе. Існаваў з ліст. 1927 да 1930 у г. Прага (Чэхаславакія). Размяшчаўся ў будынку Украінскага ін-та грамадазнаўства. Кіраўнік-сакратар Т.Грыб. Меў на мэце: збіранне і сістэматызацыю матэрыялаў па гісторыі, л-ры, мастацтве, геаграфіі, эканоміцы Беларусі, бел. вызв.-адраджэнскім руху; вывучэнне Беларусі як геагр., культ., гіст., сац.-эканам. і лінгвістычнай адзінкі ў сістэме ўзаемаадносін народаў Усх. Еўропы; даследаванне тэндэнцый і перспектыў развіцця бел. народа і яго самаст. існавання ў дзярж. і нац.-культ. сэнсе; азнаямленне навук. колаў інш. народаў з бел. праблематыкай. Пры кабінеце існаваў музей-архіў. У сак. 1928 выдаў адозву да ўсіх бел. устаноў на эміграцыі з запрашэннем да супрацоўніцтва. Пасля спынення дзейнасці навук. і архіўныя матэрыялы кабінета перададзены ў фонд бел. аддзела Славянскай б-кі і Бел. загранічнага архіва ў Празе.

Ю.Р.Васілеўскі.

т. 2, с. 449

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Навуковы камітэт па праблемах навакольнага асяроддзя

т. 11, с. 110

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Інфармацыі і маркетынгу аграпрамысловага комплексу беларускі навуковы цэнтр

т. 7, с. 291

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

нау́чный навуко́вы;

нау́чный сотру́дник навуко́вы супрацо́ўнік, навуко́вец.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

навуко́вец, -о́ўца, мн. -о́ўцы, -о́ўцаў, м.

Навуковы супрацоўнік, вучоны.

Вядомы н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)