заряжа́ться возвр., страд. зараджа́цца; (о ружье — ещё) набіва́цца;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

throw oneself at

накіда́цца, набіва́цца, напро́швацца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

нагоня́ться​I несов., страд. наганя́цца, даганя́цца, набіва́цца; см. нагоня́ть​I.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

навя́зываться

1. (обременять собой) чапля́цца, навя́звацца;

2. (напрашиваться) напро́швацца, набіва́цца;

навя́зываться на знако́мство набіва́цца (напро́швацца) на знаёмства;

3. страд. навя́звацца; нарабля́цца, рабі́цца; см. навя́зывать​ 1, 2.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Тало́піцца 1 ’тоўпіцца’ (Сцяшк.). Параўн. польск. дыял. tłopić się ’пхацца, ціснуцца, набівацца’, чэш. ‑těloupit se, ‑taloupit se ’ўскокваць; прарывацца’, славац. ťalúpiť sa ’брысці’, серб.-харв. тла́пити ’мроіць, трызніць’, балг. радоп. тлапу́вам ’тс’. Роднаснае тоўпіцца (гл.), далейшыя сувязі з літ. tilpti ’змяшчацца’, дыял. tùlpinti ’змяшчаць, упіхваць; збіраць’, лат. tulpîtiês ’збірацца’, параўн. Брукнер, 572; Махэк₂, 639; Скок, 3, 477 (сербскае слова выводзіць з кла́пити, відаць, беспадстаўна); Дурыданаў, БЛ, 37, 3, 65–70. Гл. яшчэ таўпа і наступнае слова.

Тало́піцца 2, тало́піць (талупіць) вочы ’засяроджана глядзець, пазіраць’ (Ласт.). Відаць, да папярэдняга слова, бліжэйшы адпаведнік, што тлумачыць семантыку, польск. дыял. tlopić się ’гвалтам набівацца’. Гл. уталопіцца.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

напира́ть несов., прост.

1. напіра́ць;

2. (настойчиво добиваться — ещё) насто́йваць;

3. (накопляться, скопляться) напіра́цца, набіва́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

inflict

[ɪnˈflɪkt]

v.t.

1) нано́сіць (уда́р); спрычыня́ць (боль)

2) навя́зваць; навя́звацца, набіва́цца

•

- inflict a penalty

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

impose

[ɪmˈpoʊz]

v.

1) навя́звацца, набіва́цца (на знаёмства)

2) абклада́ць (пада́ткамі, штра́фамі)

3) падсо́ўваць па-ашука́нску

•

- impose upon

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

нара́іць, ‑аю, ‑аіш, ‑аіць; зак.

1. каго-што. Параіць, парэкамендаваць для якой‑н. мэты каго‑, што‑н. З тыдзень абшываў Іван Андрэя Ермаліцкага. І не сам хадзіў набівацца — людзі параілі гаспадару добрага шаўца. Грахоўскі.

2. з інф., каму і без дап. Даць параду зрабіць што‑н. Потым бегма кінулася [Галя] з аўдыторыі, быццам ёй хто параіў: хутчэй, хутчэй на вольнае паветра, набяры яго поўныя грудзі, і табе лягчэй стане. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

obtrude

[əbˈtru:d]

v.

1) навя́зваць

Don’t obtrude your opinions on others — Не навя́звай свае́ по́гляды і́ншым

2) напро́швацца, набіва́цца (на знаёмства); урыва́цца, уме́швацца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)