pacify [ˈpæsɪfaɪ] v. супако́йваць, міры́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

палаго́джваць

‘мірыць каго-небудзь; рабіць каго-небудзь лагодным’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. палаго́джваю палаго́джваем
2-я ас. палаго́джваеш палаго́джваеце
3-я ас. палаго́джвае палаго́джваюць
Прошлы час
м. палаго́джваў палаго́джвалі
ж. палаго́джвала
н. палаго́джвала
Дзеепрыслоўе
цяп. час палаго́джваючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пераміра́ць

‘мірыць каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. пераміра́ю пераміра́ем
2-я ас. пераміра́еш пераміра́еце
3-я ас. пераміра́е пераміра́юць
Прошлы час
м. пераміра́ў пераміра́лі
ж. пераміра́ла
н. пераміра́ла
Загадны лад
2-я ас. пераміра́й пераміра́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час пераміра́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паміры́ць, ‑міру, ‑мірыш, ‑мірыць; зак., каго-што.

Наладзіць згоду, мірныя адносіны паміж кім‑, чым‑н. Янка і Пятрусь грызліся заўсёды: абы стрэліся дык і пачыналі.. А памірыць іх было немагчыма. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

непамярко́ўны, ‑ая, ‑ае.

Які не вызначаецца памяркоўнасцю; з якім цяжка згаварыцца, упарты. — Непамяркоўны ты чалавек, як я бачу! — расцяжна, матаючы галавою і разводзячы рукамі, прамовіла Марта. Гартны. Непамяркоўны і крыклівы сам, Комлік, аднак, любіў мірыць другіх. Карпаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

zjednywać

незак.

1. заваёўваць; здабываць; падпарадкоўваць;

2. мірыць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

áussöhnen

1.

vt міры́ць

2.

(sich) міры́цца Áussöhnung

f -, -en замірэ́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

◎ Ладук ’любісцік аптэчны, Levisticum officinale Koch’ (він., Кіс.). Відавочна, ад ладзіць і суф. ‑ук. Параўн. рус. ладить ’прыміраць, мірыць мужа і жонку пры дапамозе нагавораў, траў і іншых знахарскіх сродкаў’. Параўн. таксама ўкр. ладуй ’мак’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

reconcile [ˈrekənsaɪl] v.

1. (with) міры́ць; па міры́ць, прыміры́ць;

Friends managed to reconcile him with his wife. Сябрам удалося памірыць яго з жонкай.

2. ула́джваць, урэгулёўваць;

reconcile quarrels ула́джваць сва́ркі

3. (with) прыво́дзіць у адпаве́днасць; узгадня́ць;

reconcile duty with pleasure сумяшча́ць абавя́зкі і задавальне́нне

4. скара́цца, прыміра́цца;

reconcile to smth. прыміры́цца з чым-н.;

reconcile oneself to one’s fate скары́цца свайму́ лёсу

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

mediate [ˈmi:dieɪt] v.

1. fml уплыва́ць;

Child mortality is mediated by economic factors. Эканамічныя фактары ўплываюць на дзіцячую смяротнасць.

2. (between) міры́ць (двух людзей або дзве групы); ула́джваць (сварку і да т.п.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)