прэм’е́р-міні́стр м. премье́р-мини́стр

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

экс-міні́стр м. экс-мини́стр

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прэм’ер-міністр

т. 13, с. 93

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ві́цэ-прэм’е́р-міні́стр

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ві́цэ-прэм’е́р-міні́стр ві́цэ-прэм’е́р-міні́стры
Р. ві́цэ-прэм’е́р-міні́стра ві́цэ-прэм’е́р-міні́страў
Д. ві́цэ-прэм’е́р-міні́стру ві́цэ-прэм’е́р-міні́страм
В. ві́цэ-прэм’е́р-міні́стра ві́цэ-прэм’е́р-міні́страў
Т. ві́цэ-прэм’е́р-міні́страм ві́цэ-прэм’е́р-міні́страмі
М. ві́цэ-прэм’е́р-міні́стру ві́цэ-прэм’е́р-міні́страх

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

экс-прэм’е́р-міні́стр

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. экс-прэм’е́р-міні́стр экс-прэм’е́р-міні́стры
Р. экс-прэм’е́р-міні́стра экс-прэм’е́р-міні́страў
Д. экс-прэм’е́р-міні́стру экс-прэм’е́р-міні́страм
В. экс-прэм’е́р-міні́стра экс-прэм’е́р-міні́страў
Т. экс-прэм’е́р-міні́страм экс-прэм’е́р-міні́страмі
М. экс-прэм’е́р-міні́стру экс-прэм’е́р-міні́страх

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

прэм’е́р-міні́стр, ‑а, м.

У некаторых дзяржавах — старшыня ўрада, старшыня савета міністраў або кабінета міністраў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

экс-міні́стр

(ад экс- + міністр)

былы міністр.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

прэм’е́р-міні́стр

(ад прэм’ер + міністр)

старшыня ўрада, старшыня кабінета міністраў у некаторых краінах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

мини́стр міні́стр, -ра м.;

мини́стр-резиде́нт дипл. міні́стр-рэзідэ́нт;

мини́стр-президе́нт міні́стр-прэзідэ́нт;

полномо́чный мини́стр дипл. паўнамо́цны міні́стр;

◊

мини́стр без портфе́ля міні́стр без партфе́ля.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

візі́р², -а, мн. -ы, -аў, м.

У некаторых краінах Блізкага Усходу: міністр, вышэйшы саноўнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)