Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
гла́нда
(фр. glande, ад лац. glans, -ndis = жолуд)
тое, што і міндаліна 2.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
Мігдалікі ’бліскучыя зорачкі ці крыжы з адлюстраваннем святога, якія апраўляліся ў металічны абадок пад шклом і насіліся жанчынамі на шыі’ (слонім., кобр., Шн. 3; Малч.). Да мігдал (гл.). Параўн. міндаліна ’жаўлак у горнай пародзе’ (БелСЭ, 7).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Мінда́ль1 ’расліна і плады Amigdalus’ (ТСБМ). З рус.миндаль (Крукоўскі, Уплыў, 73), якое з польск.migdał з другаснай назалізацыяй пад уплывам м‑ (Фасмер, 2, 623). З рус. мовы і мінда́ліна ’залоза ў глотцы’, ’жаўлак у горнай пародзе’ (ТСБМ, БелСЭ, 7).
Мінда́ль2 ’медаль’ (Шат.). З меда́ль (гл.); ‑н‑ пад уплывам другаснай назалізацыі з пачатковага м‑.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Mándel
I
f -, -n
1) мінда́ль
2) анат.мінда́ліна, міндалепадо́бная зало́за
die ~n heráusnehmen* — выраза́ць мінда́ліны
II
f -, -n пятна́ццаць штук
gróße ~ — шасна́ццаць штук
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)