fugitive​2 [ˈfju:dʒətɪv] adj.

1. збе́глы (пра злачынца)

2. мімалётны;

a fugitive thought мімалётная ду́мка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

пролётный​I

1. (совершающий пролёт) пралётны;

пролётные пти́цы пралётныя пту́шкі;

2. (мимолётный) уст., поэт. мімалётны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

transitory [ˈtrænsɪtəri] adj. fml часо́вы, мімалётны; эфеме́рны;

transitory pleasures імгне́нныя ўце́хі;

This transitory life! Гэтае хуткаплыннае жыццё!

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

эфеме́рны

(гр. ephemerios = аднадзённы)

1) мімалётны, недаўгавечны (напр. э-ае існаванне);

2) уяўны, невыканальны (напр. э-ая мера).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

легкакры́лы, ‑ая, ‑ае.

1. Хуткі ў палёце, у рухах. Легкакрылая чайка. Легкакрылыя матылькі.

2. перан. Паэт. Зменлівы, няўстойлівы, мімалётны. Па-над сонным сялом, над заводамі Праляцеў легкакрылы Май. Лявонны. Скуль ты, вецер легкакрылы, Адкажы? Калі можаш, майму гору Памажы... Васілёк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пралётны ​1, ‑ая, ‑ае.

1. Які з’яўляецца ў час сезоннага пралёту (пра птушак). Пралётная птушка.

2. Уст. паэт. Які хутка праходзіць, праносіцца; мімалётны. Пралётная думка.

пралётны ​2, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да пралёта ​2 (у 1 знач.); з пралётамі. Пралётная частка моста.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

transient​2 [ˈtrænziənt] adj. fml

1. які́ мінае, прахо́дзіць; часо́вы; мімалётны;

transient suc cess часо́вы по́спех

2. часо́вы, непастая́нны (пра рабочых)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

vorübergehend

1.

a перахо́дны, часо́вы

schnell ~ — мімалётны

2.

adv часо́ва, на час

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

fugacious

[fjuˈgeɪʃəs]

adj.

1) нетрыва́лы

2) мімалётны; праміну́чы, недаўгаве́чны

3) ляту́чы, які́ ху́тка выпара́ецца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

эфеме́рны

(гр. ephemeros = аднадзённы)

1) мімалётны, недаўгавечны (напр. э-ае існаванне);

2) уяўны, невыканальны (напр. э-ая задума, э-ыя надзеі).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)