гба́ць

‘гнуць, складваць, скручваць, мяць каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. гба́ю гба́ем
2-я ас. гба́еш гба́еце
3-я ас. гба́е гба́юць
Прошлы час
м. гба́ў гба́лі
ж. гба́ла
н. гба́ла
Загадны лад
2-я ас. гба́й гба́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час гба́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абдымі́ць, -млю́, -мі́ш, -мі́ць; -мі́м, -міце́, -мя́ць; -ды́млены; зак., каго-што.

1. Абдаць дымам.

А. пчол.

2. Пакрыць сажай, задыміць (разм.).

А. хату.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

загрыме́ць, -млю́, -мі́ш, -мі́ць; -мі́м, -міце́, -мя́ць; -мі́; зак.

1. Пачаць грымець.

Загрымеў гром.

2. З грукатам упасці, зваліцца (разм.).

З. уніз па прыступках.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адшуме́ць, -млю́, -мі́ш, -мі́ць; -мі́м, -міце́, -мя́ць; -мі́; зак.

1. Скончыць шумець.

Адшумелі дажджы.

2. перан. Прайсці, закончыцца (пра што-н. шумнае, гучнае).

Адшумела вайна.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мятушы́ць, ‑тушу, ‑тушыш, ‑тушыць; незак., каго-што.

Разм. Прыводзіць у замяшанне; мяць. Мятушыць варожыя войскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дамя́ць, ‑мну, ‑мнеш, ‑мне; ‑мнём, ‑мняце; зак., што.

Закончыць мяць; змяць поўнасцю, да канца. Дамяць лён.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

miętosić

незак. мяць, камячыць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

грамі́ць, -млю́, -мі́ш, -мі́ць; -мі́м, -міце́, -мя́ць; незак., каго-што.

1. Разбураць, знішчаць.

Г. ворага.

2. перан. Рэзка і адкрыта крытыкаваць, выступаць супраць.

Г. гультаёў і прагульшчыкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

смина́ть несов.

1. зміна́ць, мяць; (комкать) скаме́чваць, камячы́ць;

2. воен. зло́мліваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нашуме́ць, -млю́, -мі́ш, -мі́ць; -мі́м, -міце́, -мя́ць; -мі́; зак.

1. Нарабіць шуму; накрычаць на каго-н.

Залішне н.

2. перан. Выклікаць многа размоў, прыцягнуць да сябе агульную ўвагу.

Вось нашумела гэта справа.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)