ліры́зм, -у, м.

1. Лірычны характар, лірычны змест чаго-н.

Л. паэмы.

2. Чуллівасць у перажываннях, у настроі; мяккасць і тонкасць эмацыянальнага пачатку.

Л. беларускага пейзажу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мінда́льнічаць, -аю, -аеш, -ае; незак., з кім (разм.).

1. Быць празмерна ласкавым, сентыментальным.

2. Праяўляць непатрэбную мяккасць, паблажлівасць да каго-н.

Нельга м. з гультаямі.

|| наз. мінда́льнічанне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

łagodność

ж. лагоднасць; мяккасць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Mílde

f -

1) лаго́днасць, мя́ккасць

2) мя́ккасць (пра клімат)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Wéichheit

f -

1) мя́ккасць

2) мя́ккасць, лаго́днасць, пяшчо́тнасць, ласка́васць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

цырымо́ніцца, -нюся, -нішся, -ніцца; незак.

1. Захоўваць правілы прынятага этыкету; быць цырымонным.

2. з кім-чым. Праяўляць празмерную мяккасць; далікатнасць.

Не трэба з ім ц.

|| зак. пацырымо́ніцца, -нюся, -нішся, -ніцца (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

памярко́ўны, -ая, -ае.

1. Падатлівы, які лёгка прыстасоўваецца да іншых.

П. чалавек.

2. Які выяўляе мяккасць, цярпімасць; добразычлівы.

П. тон выступлення.

3. Які прытрымліваецца сярэдзіны, не схільны да крайнасцей.

Памяркоўныя погляды.

|| наз. памярко́ўнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пако́ша, ‑ы, ж.

Скошаная сенажаць. Пакоша ўжо не колецца, — бяскрайнюю раўніну.. пакрыла светлазялёная мяккасць атавы. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пагучне́ць, ‑ее; зак.

Стаць, зрабіцца гучным, гучнейшым. Голас у.. [брыгадзіра] пагучнеў, але ў ім адчувалася мяккасць, ласкавасць. Хадкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

багнава́ты, ‑ая, ‑ае.

Разм. З некаторымі ўласцівасцямі багны. А тут, — багнаватая мяккасць, і не чуеш, як ўлазіць жалеза... Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)