Куза́ка ’насякомае, мышка, кузурка’ (Сцяц., Сцяшк. Сл., Нар. лекс., Сл. паўн.-зах.). Да каза (гл.). Зыходная форма, мусіць, была *казаўка.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ю́ркнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.
Разм. Імклівым спрытным рухам пранікнуць куды‑н., схавацца дзе‑н.; шмыгнуць. У норку ля ракіты юркнула палявая мышка.Даніленка.Валодзя па баразне, каля градак, падышоў да хаты, пераступіў невысокі плоцік і юркнуў у сенцы.Федасеенка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Му́скул ’мышца’ (ТСБМ, Бяльк.), светлаг.муску́ла ’тс’ (Мат. Гом.), драг.муску́лэ ’мышцы’ (Лучыц-Федарэц). З рус.мускул ’тс’, якое з’яўляецца кніжным запазычаннем з лац.musculus ’мышка’ ад mūs ’мыш’ (Фасмер, 3, 16).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
myszka
myszk|a
ж.
1.мышка;
2. радзімы знак, радзімка
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
адго́да, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.
Разм. Аддзяка, адплата дагаджэннем за дагаджэнне каму‑н. [Бабуля:] — А з норкі выбегла Мышка, у збегла на лаўку, на плячо Марыльцы і шэпча ёй на вуха: «Дзеўка-дзявіца, русая касіца, дай мне лыжачку кашы. Я табе буду ў адгодзе ў вялікай прыгодзе».Брыль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
mouse
1.[maʊs]
n., pl. mice[maɪs]
1) мыш, мы́шкаf
2) Comput. мыш f
3) нясьме́лы, сарамлі́вы чалаве́к
2.[maʊz]
v.t.
лаві́ць мышэ́й
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Мы́шчалка ’выступ або патаўшчэнне на канцах касцей шкілета, якое служыць для прымацавання мышц або ўваходзіць у склад сучлянення’ (ТСБМ), расон. мы́шчалкі ’суставы пальцаў на руцэ’ (Шатал.). З рус.мы́щелка, мыщелок ’шчыкалатка’, ’галоўка касці’ (Крукоўскі, Уплыў, 72), якія Гараеў (221) выводзіць з мышка, мышь. Не зусім пераканаўча.