mutacja

ж.

1. біял. мутацыя;

2. мутацыя; змена (ломка) голасу (у пераходным узросце)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Mutatión

f -, -en

1) біял. мута́цыя

2) перало́м гола́су

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

радыемута́цыі

(ад радые- + мутацыя)

раптоўныя спадчынныя змены прымет або ўласцівасцей арганізма, якія ўзніклі пад уздзеяннем іанізуючага выпрамянення.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

мутацыяні́зм

(ад мутацыя)

канцэпцыя ў біялогіі, якая разглядае эвалюцыю як скачкападобны працэс, што адбываецца незалежна ад знешняга асяроддзя.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

трансве́рсія

(ад лац. transversus = павернуты ўбок)

мутацыя, абумоўленая заменай пурынавай асновы (адэін, гуанін) на пірымідынавую (тымін, цытазін) і наадварот.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

мадыфіка́цыя

(лац. modificatio)

1) відазмяненне прадмета або з’явы, якое не закранае яго сутнасці;

2) прадмет або з’ява, якія падвергліся такому відазмяненню (напр. алмаз — м. вугляроду);

3) няспадчыннае змяненне арганізма (проціл. мутацыя 1).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

транзі́цыя

(лац. transitio = пераход, перамяшчэнне)

мутацыя, абумоўленая заменай азоцістай асновы ў малекуле нуклеінавай кіслаты: мяняецца адна пурынавая аснова на другую (адэнін на гуанін або наадварот) ці адна пірамідынавая аснова на другую (тымін на цытазін або наадварот).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)