Размундзе́рыць ’адкрыць так, каб быў доступ да чаго-небудзь’ (Нар. Гом.). Семантычная інавацыя на базе мундзі́р (гл.) праз ’зняць мундзір’ > ’зняць верхняе покрыва’ > ’раскрыць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

мунди́р мундзі́р, -ра м.;

карто́фель в мунди́ре разг. бу́льба ў мундзі́рах;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

капра́льскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да капрала, належыць яму. Капральскі мундзір.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рукаво́, ‑а, н.

Абл. Рукаў. Мундзір, скамечаны без жалю, вісіць, спусціўшы рукаве. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ула́нскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ўлана, належыць яму. Уланскі полк. Уланскі мундзір.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ка́мер-ю́нкерскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да камер-юнкера, належыць яму. Камер-юнкерскі мундзір.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гуса́рскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да гусара, гусараў, належыць ім. Гусарскі полк. Гусарскі мундзір.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

флі́гель-ад’юта́нцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да флігель-ад’ютанта, належыць яму. Флігель-ад’ютанцкі мундзір.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Мунду́р, ваўк. мунду́рак ’мундзір’ (Нас., Сл. ПЗБ). З польск. mundur, mundurek ’тс’ (Кюнэ, Poln., 79), якія з ням. Montur ’тс’. Голуб-Ліер (325) выводзіць ням. лексему з ісп. montura ’кавалерыйскі рыштунак’ < montar ’надзяваць рыштунак’. Параўн. франц. monter un cheval ’выступіць на кані’. Гл. таксама мундзір.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

кавалерга́рдскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да кавалергарда, кавалергардаў, належыць ім. Кавалергардскі мундзір.

•••

Кавалергардскі полк гл. полк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)