Му́мія ’бальзамаваны труп’, ’худы, не здатны да моцных пачуццяў чалавек’ (ТСБМ). Запазычана праз рус. мову, у якой з ням. Mumie < італ. mummia або і праз польск. мову (mumia), у якую слова прыйшло са ст.-франц. mumie (> франц. momie). Першакрыніцай лічыцца перс. mūmijā < mom, mūm ’воск’ (Варш. сл., 2, 1068) або араб. mômija. (Фасмер, 3, 9).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

му́мія​1

(ст.-фр. mumie < ад. mūmijā, ад перс. mūm = воск)

1) труп чалавека ці жывёлы, захаваны ад гніення бальзаміраваннем або высахлы ў выніку пэўных умоў асяроддзя;

2) перан. худы, маларухомы чалавек.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

mummy​2 [ˈmʌmi] n. му́мія

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

му́мия​II (краска) му́мія, -міі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

му́мия​I (высохший труп) му́мія, -міі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

mumia

ж. мумія

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Múmi¦e

f -, -n му́мія

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

муміфіка́цыя

(ад мумія + -фікацыя)

ператварэнне трупа ў мумію.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

mummy

I [ˈmʌmi]

n., pl. -mies

му́мія f.

II [ˈmʌmi]

n., pl. -mies, informal

ма́ма f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

sheathe

[ʃi:ð]

v.t.

1) уклада́ць у по́хву (меч)

2) абвіва́ць, абмо́тваць

a mummy sheathed in linen — му́мія абві́тая палатно́м

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)