lobe [ləʊb] n. мо́чка (вуха)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ear lobe [ˈɪələʊb] n. anat. мо́чка ву́ха

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

аўры́кула

(лац. auricula = мочка вуха)

1) мочка вуха; вушная ракавіна;

2) дэкаратыўная расліна, адзін з відаў прымулы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

lobe

[loʊb]

n.

мо́чка f. (ву́ха)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Óhrläppchen

n -s, - вушна́я мо́чка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

махо́р, -хра́ м.

1. см. махры́;

2. бот. мо́чка ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пяце́лька ж.

1. пе́тля; (в упряжи — ещё) мо́чка;

2. уменьш. пе́телька

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Сусо́к ’мочка, валакно’ (Ласт.). Відаць, ад ссаць ’уцягваць вадкасць’ (аўтарскі наватвор?).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

earlap

[ˈɪrlæp]

n.

1) мо́чка ву́ха

2) знадво́рнае ву́ха, ба́чная ча́стка ву́ха

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Мочыва ’мочка льну’ (Касп.), рус. пск., цвяр. мочиво ’лён, каноплі, палатно, якія вымочваюцца ў вадзе’. Віц.-пск. ізалекса. Да мачы́ць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)