про́чность ж. мацу́нак, -нку м.; моц, род. мо́цы ж.; трыва́ласць, -ці ж., мо́цнасць, -ці ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

trwałość

ж.

1. трываласць, моцнасць;

2. устойлівасць;

trwałość zasad — устойлівасць прынцыпаў

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

гіперстэ́н

(ад гіпер- + гр. sthenos = моцнасць)

пародаўтваральны мінерал класа сілікатаў з групы рамбічных піраксенаў цёмна-бурага колеру.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Zusámmenhalt

m -(e)s

1) су́вязь, саліда́рнасць; згуртава́насць

2) мо́цнасць, трыва́ласць; це́сная су́вязь; фіз. счапле́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

надёжность

1. надзе́йнасць, -ці ж.; (верность) пэ́ўнасць, -ці ж.;

2. (прочность) надзе́йнасць, -ці ж., мо́цнасць, -ці ж., трыва́ласць, -ці ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

алкагаліза́цыя

(ад ар. alkuhl = далікатны парашок)

1) дабаўленне спірту да вінаграднага віна, каб павялічыць яго моцнасць;

2) увядзенне спірту ў тканкі арганізма для суцішэння болю.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

салі́днасць ж

1. (моцнасць) Solidität f -; Háltbarkeit f -; Gründlichkeit f - (грунтоўнасць); Bonität f -, -en (фірмы);

2. (пра чалавека) Solididät f -; Gedíegenheit f -, Ernst m -es (сур’ёзнасць)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Век ’жыццё, вечнасць, час і да т. п.’ Ст.-рус. вѣкъ ’тс’, рус. век, укр. вік, польск. wiek, чэш. věk, ст.-слав. вѣкъ, балг. век, серб. ве̑к і г. д. Прасл. *věkъ ’век, жыццё, вечнасць і г. д.’ (з даўняга *voi̯kos, а гэта аблаутная форма да і.-е. *u̯ei̯k‑ ’сіла, выяўляць сілу’, літ. viẽkas ’сіла, жывучасць, жыццё’, veĩkti ’штосьці рабіць, працаваць’, véikus ’хуткі’, vỹkis ’жыццё, жывасць’, vikrùs ’бадзёры’, лац. vincere ’перамагаць’, ст.-ісл. veig ’сіла, моцнасць’, vīg ’барацьба’, гоц. weihan, ст.-в.-ням. wīgan ’змагацца’. Сюды прасл. *věčьnъ ’вечны’ (ст.-рус. вѣчьныи, бел. ве́чны, рус. ве́чный, укр. ві́чний, польск. wieczny, чэш. věčný, ст.-слав. вѣчьнъ, балг. ве́чен, серб. ве̏чан і г. д.). Гл. Фасмер, 1, 286.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

основа́тельность

1. абгрунтава́насць, -ці ж.; слу́шнасць, -ці ж.; ва́жкасць, -ці ж., разу́мнасць, -ці ж.;

2. грунто́ўнасць, -ці ж.; сур’ёзнасць, -ці ж.;

3. пава́жнасць, -ці ж., ста́ласць, -ці ж.; сур’ёзнасць, -ці ж.;

4. мо́цнасць, -ці ж.; см. основа́тельный​ 1—4;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пло́тность

1. шчы́льнасць, -ці ж.;

2. моц, род. мо́цы ж.; мо́цнасць, -ці ж.; таўшчыня́, -ні́ ж.; дзябёласць, -ці ж., гру́басць, -ці ж., обл. га́матнасць, -ці ж.; частата́, -ты́ ж.; гушчыня́, -ні́ ж.; цвёрдасць, -ці ж., ту́гасць, -ці ж.;

3. дзябёласць, -ці ж.; каржакава́тасць, -ці ж.; таўшчыня́, -ні́ ж.;

4. сы́тнасць, -ці ж.; см. пло́тный;

5. физ. шчы́льнасць, -ці ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)