сме́рок м., прост. ме́рка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

parameter [pəˈræmɪtə] n.

1. ме́рка, крытэ́рый, пака́зчык

2. пара́метр, характары́стыка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ло́жа², -а, мн. -ы, -аў, н.

1. Месца для спання, пасцель (уст.).

2. Паглыбленне ў грунце, па якім цячэ водны паток.

Л. ракі.

◊

Пракрустава ложа (кніжн.) — мерка, пад якую сілком падганяюць што-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

метро́ўка, -і, ДМ -ро́ўцы, мн. -і, -ро́вак, ж. (разм.).

1. Мерка (звычайна двухметровая), пры дапамозе якой падлічваюць што-н. у метрах.

2. Пра дровы, дошкі і пад. даўжынёю ў адзін метр.

Дошка-м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мери́ло ср. ме́рка, -кі ж.; (перен. ещё) крытэ́рый, -рыя м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

крытэ́рый, ‑я, м.

Прызнак, на аснове якога праводзіцца ацэнка, азначэнне або класіфікацыя чаго‑н.; мерка. Пытанне аб сутнасці і назначэнні мастацтва служыць у класавым грамадстве крытэрыем падзелу мастакоў на два лагеры. У. Калеснік. Мастацкая літаратура служыць крытэрыем, на які прыходзіцца раўняцца пры адборы ў літаратурную мову розных моўных выяўленчых сродкаў. Шакун.

•••

Крытэрый ісціны (кніжн.) — мерка для вызначэння правільнасці, дакладнасці нашых ведаў, адпаведнасці нашых адчуванняў, уяўленняў, паняццяў аб’ектыўнай рэальнасці.

[Ад грэч. kritērion — сродак для суджэння, рашэння.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

spindle

[ˈspɪndəl]

n.

1) верацяно́ n.

2) ме́рка пра́дзіва

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

cupful

[ˈkʌpfʊl]

n., pl. -fuls

по́ўны ку́бак (як ме́рка)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

крытэ́рый

(фр. critérium < лац. criterium, ад гр. kriterion = сродак для меркавання)

мерка, з якой падыходзяць да ацэнкі чаго-н.;

к. ісціны — мерка для вызначэння правільнасці, дакладнасці нашых ведаў, іх адпаведнасці аб’ектыўнай рэальнасці.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

yardstick

[ˈjɑ:rdstɪk]

n.

1) я́рдавая ме́рка

2) Figur. но́рма, ме́рка f., крытэ́рый -ю m.

to measure everyone by one’s own yardstick — ме́раць усі́х на свой капы́л

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)