грани́чить несов., прям., перен. межава́цца, межава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

межава́нне ср. межева́ние, межёвка ж.; см. межава́ць 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

graniczyć

незак. межавацца; межаваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Прыпла́нак ’дадатак да прысядзібнага ўчастка, які размешчаны воддаль’ (Ян.). Укр. плано́к ’участак зямлі ў шэсць дзесяцін’. Да план ’сядзіба, участак’. Параўн. рус. планировать ’межаваць зямлю па плану’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

межава́цца несов.

1. (иметь общую границу) грани́чить;

2. чередова́ться, перемежёвываться;

3. страд. межева́ться; см. межава́ць 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

trench (up)on

а) паква́піцца, пагна́цца на што

б) межава́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

touch (up)on

а) ко́ратка закрану́ць (пыта́ньне)

б) межава́ць з чым

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Пры́нік (прі́нік) ’драўляны выступ каля печы замест ляжанкі’ (Мат. Маг.). Бяссуфікснае ўтварэнне ад прыні́кнуць ’прыціснуцца’ з пераносам націску на прэфікс і звужэннем семантыкі. Параўн. аналагічнае рус. пск. прини́ка ’прытулак, прыстанак’, а таксама семантыку дзеясловаў: гом. приника́ть ’межаваць, прылягаць’, укр. приника́ти, прини́кнуты ’шчыльна прытуляцца да каго-, чаго-небудзь’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

grénzen

vi (an A) межава́ць (з чым-н.); прымыка́ць (да чаго-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

adjoin

[əˈdʒɔɪn]

1.

v.t.

прымыка́ць; прыляга́ць; межава́ць

Canada adjoins the United States — Кана́да мяжу́е са Злу́чанымі Шта́тамі

Our garden adjoins the house — Наш сад каля до́му

2.

v.i.

межава́ць

Belarus and Poland adjoin — Белару́сь і По́льшча мяжу́юць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)