маўчу́н, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м. (разм.).

Маўклівы, негаваркі чалавек.

|| ж. маўчу́ха, -і, ДМ -чу́се, мн. -і, -чу́х.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зу́ндалька

‘жан. да зундаль - маўклівы чалавек’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. зу́ндалька зу́ндалькі
Р. зу́ндалькі зу́ндалек
Д. зу́ндальцы зу́ндалькам
В. зу́ндальку зу́ндалек
Т. зу́ндалькай
зу́ндалькаю		 зу́ндалькамі
М. зу́ндальцы зу́ндальках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бяссло́ўны, -ая, -ае.

1. Выказаны без слоў.

Б. дакор.

2. Маўклівы, які лічыць за лепшае не выказваць сваіх думак.

Б. выканаўца.

|| наз. бяссло́ўнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

taciturn [ˈtæsɪtɜ:n] adj. маўклі́вы, негаваркі́; некамуніка́бельны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

tight-lipped [ˌtaɪtˈlɪpt] adj. маўклі́вы; скры́тны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

негаваркі́, -а́я, -о́е.

1. Не схільны ўступаць у размовы; маўклівы.

Н. хлопец.

2. Які ўхіляецца ад размоў з людзьмі; замкнуты.

Па складзе характару ён лічыўся негаваркім.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сыч, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Начная птушка атрада совападобных.

2. перан. Маўклівы, пануры чалавек.

Сядзіць с. сычом.

|| прым. сычы́ны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Сычынае гняздо.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

безгла́сный

1. (безмолвный) маўклі́вы;

2. грам. глухі́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

mrukliwy

маўклівы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

tacit [ˈtæsɪt] adj. маўклі́вы;

give tacit consent маўклі́ва згаджа́цца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)