інжыне́р-маёр

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. інжыне́р-маёр інжыне́р-маёры
Р. інжыне́р-маёра інжыне́р-маёраў
Д. інжыне́р-маёру інжыне́р-маёрам
В. інжыне́р-маёра інжыне́р-маёраў
Т. інжыне́р-маёрам інжыне́р-маёрамі
М. інжыне́р-маёру інжыне́р-маёрах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

секу́нд-маёр

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. секу́нд-маёр секу́нд-маёры
Р. секу́нд-маёра секу́нд-маёраў
Д. секу́нд-маёру секу́нд-маёрам
В. секу́нд-маёра секу́нд-маёраў
Т. секу́нд-маёрам секу́нд-маёрамі
М. секу́нд-маёру секу́нд-маёрах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

інжыне́р-маёр м. инжене́р-майо́р

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

секу́нд-маёр воен., ист. секу́нд-майо́р

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

секу́нд-маёр, ‑а, м.

Афіцэрскае званне ў рускай арміі 18 ст., якое пазней адпавядала званню капітана. // Асоба, якая мае гэта званне.

[Ад лац. secundus — другі і слова маёр.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

генера́л-маёр

(ад генерал + маёр)

першае па старшынству генеральскае званне ў арміях некаторых дзяржаў, у т. л. і ў Рэспубліцы Беларусь.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

стратэ́г, -а, мн. -і, м.

Знаўца стратэгіі (у 1 і 2 знач.).

Маёр лічыўся лепшым стратэгам і тактыкам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

major1 [ˈmeɪdʒə] n. маёр

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

майо́р воен. маёр, -ра м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

major-general [ˌmeɪdʒəˈdʒenrəl] n. генера́л-маёр

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)