мохови́к бот. махаві́к, -ка́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

balance-wheel [ˈbælənswi:l] n.

1. tech. махаві́к

2. ма́ятнік

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

гіраско́п, ‑а, м.

Махавік (ваўчок) прыбора на свабоднай восі вярчэння, які захоўвае нязменнае становішча пры ўсякім змяненні становішча самога прыбора.

[Ад грэч. hyros — кола і skopeō — наглядаю.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

flywheel

[ˈflaɪhwi:l]

n., Tech.

махаві́к -а́ m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Schwúngrad

n -s, -räder тэх. махаві́к, махаво́е ко́ла

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

козля́к бот. масля́к, -ка́ м., казля́к, -ка́ м.; (моховик) махаві́к, -ка́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Крапя́г ’махавік (грыб)’ (Сцяшк. Сл.). Гл. крапянік.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

rozpędowy

rozpędow|y

: koło ~e — махавік; махавое кола

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Імша́рнік, імша́р ’махавік’ (стол., Жыв. сл., 189; Нар. лексіка, 125). Утворана ад імшара (гл.) з суф. ‑нік ці ад *імшарны суф. ‑ік. Назва паводле месца росту; параўн. махавік, рус. болотовик і да т. п.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Муховікі ’грыбы махавікі’ (бар., Сл. ПЗБ). Ад махаві́к < мох (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)