разма́рыцца, ‑руся, ‑рышся, ‑рыцца;
Пачаўшы марыць, захапіцца марамі, забыцца ў іх.
размары́цца, ‑
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
разма́рыцца, ‑руся, ‑рышся, ‑рыцца;
Пачаўшы марыць, захапіцца марамі, забыцца ў іх.
размары́цца, ‑
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
перахварэ́ць, ‑эю, ‑эеш, ‑эе;
1. Перанесці якую‑н. хваробу.
2. Адхварэць — пра ўсіх, многіх.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ма́рыцца, ма́рыцца;
1. Уяўляцца, здавацца ў думках.
2.
мары́цца,
1. Таміцца, мучыцца.
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ДЗМІТРУ́К Праскоўя Фёдараўна
(15.10.1899,
удзельніца
М.П.Клімец.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
КУРДЗЯНО́К Зінаіда Валянцінаўна
(21.3.1915,
Р.І.Баравік.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
самасто́йнасць, ‑і,
1. Незалежнасць, свабода ад чыйго‑н. уплыву, прымусу.
2. Уласцівасць і стан самастойнага.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
старэ́йшы, ‑ая, ‑ае.
1.
2. Той, якому больш гадоў у параўнанні з кім‑н.; самы дарослы сярод каго‑н.
3. Які даўно існуе, узнік, утварыўся.
4.
5. Які стаіць вышэй у параўнанні з кім‑н. па званню, пасадзе, службоваму становішчу.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
душа́, ‑ы;
1. Паняцце, якое выражала гістарычна зменлівыя погляды на псіхіку чалавека і жывёл (у дыялектычным матэрыялізме слова «душа» ужываецца толькі як сінонім паняцця «псіхіка»).
2. Сукупнасць характэрных рыс, уласцівых асобе; чалавек з тымі ці іншымі ўласцівасцямі.
3.
4.
5.
6. Тое, што і дух (у 2 знач.).
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
быць,
I. У самастойнай функцыі:
1. Жыць, існаваць, быць у наяўнасці.
2. Утрымлівацца на працягу нейкага часу.
3. Прысутнічаць, знаходзіцца.
4. Рабіцца, здарацца.
5. Прыходзіць, прыязджаць, прыбываць куды‑н.; наведваць каго‑н.
6.
II. У функцыі дапаможнага дзеяслова ўжываецца:
1. У значэнні звязкі паміж дзейнікам і іменным выказнікам (у цяперашнім часе апускаецца, але часам ужываецца ў кніжнай мове ў 3 ас. адз.).
2. Для ўтварэння складаных форм залежнага стану.
3. Для ўтварэння формы будучага часу абвеснага ладу з неазначальнай формай дзеяслова незакончанага трывання.
4. Для ўтварэння формы будучага складанага часу.
5. У форме будучага часу ў значэнні звязкі цяперашняга часу.
6. У саставе складанага прошлага часу.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)