мо́ргаць несов., см. марга́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

марга́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. маргаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

замо́ргаць ‑аю, ‑аеш, ‑ае і замарга́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Пачаць моргаць, маргаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мо́ргаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Тое, што і маргаць (у 1, 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

змо́ргваць

‘маргаць, міргаць; рухам павек выдаляць што-небудзь з вока’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. змо́ргваю змо́ргваем
2-я ас. змо́ргваеш змо́ргваеце
3-я ас. змо́ргвае змо́ргваюць
Прошлы час
м. змо́ргваў змо́ргвалі
ж. змо́ргвала
н. змо́ргвала
Загадны лад
2-я ас. змо́ргвай змо́ргвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час змо́ргваючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

памо́ргваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Маргаць час ад часу. Паморгваць вачыма. □ Мусіць ад дыму слязліва паморгвала лямпа. Мурашка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мига́ть несов.

1. (глазами) міга́ць, марга́ць, мо́ргаць;

2. (мерцать) міга́ць, мігаце́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

памарга́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Маргаць (у 1–3 знач.) некаторы час; маргнуць некалькі разоў. Хлопец пакруціў галавой, памаргаў вачыма, адганяючы сон. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Мру́гаць ’маргаць’ (беласт., Сб. 1866 г., Нас.), намружаны ’хмурны’ (КТС, Калюга). Запазычана з польск. mrugać ’маргаць, міргаюць’ (Цвяткоў, 59). Сюды ж пін. мругнути ’маргнуць’ (Нар. лекс.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Маргу́ля ’газоўка’, маргу́лька ’тс’ (Ян.). Да маргаць ’мігацець’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)