мана-

гл. мона-.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

мона-, мана-

(ад гр. monos = адзін)

першая састаўная частка складаных слоў, якая выражае паняцці «адно», «адзіна».

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

хлусня́, -і́, ж.

Мана, няпраўда, наўмыснае скажэнне фактаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

брахня́, -і́, ж. (разм., пагард.).

Няпраўда, мана, паклёп, нагавор.

Б. гэта хутка распаўсюдзілася.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абма́н, -у, м.

1. гл. абмануць.

2. Памылковае ўяўленне аб чым-н., мана, няпраўда.

|| прым. абма́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

відаво́чны, -ая, -ае.

1. Яўны, прыметны.

Відавочная мана.

2. Бясспрэчны.

В. факт.

|| наз. відаво́чнасць, -і, ж. (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

deceit [dɪˈsi:t] n. ашука́нства; мана́, падма́н; хлусня́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

відаво́чны очеви́дный, я́вный, самоочеви́дный; ви́димый; определённый;

~ная мана́ — я́вная ложь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

baloney [bəˈləʊni]n. infml лухта́, бязглу́здзіца, глу́пства; мана́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

falsehood [ˈfɔ:lshʊd] n.

1. мана́, хлусня́

2. хлуслі́васць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)