багамо́лле, ‑я, н.

Уст. Паломніцтва, хаджэнне набожных людзей на маленне да святых мясцін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

воссыла́ть несов., уст. пасыла́ць;

воссыла́ть мольбу́ пасыла́ць мале́нне, малі́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

błaganie

н. маленне; просьба, упрошванне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

малі́тва, -ы, мн. -ы, -аў, ж.

1. У веруючых: тэкст, які чытаецца, калі звяртаюцца да Бога ці святых.

Чытаць малітву.

2. Маленне, звяртанне з малітвай да Бога, святых.

М. скончылася.

|| прым. малі́твены, -ая, -ае і маліто́ўны, -ая, -ае.

М. спеў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мольба́ ж. мале́нне, -ння ср.; (просьба) про́сьба, -бы ж., упро́шванне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Fléhen

n -s мале́нне, упро́шванне, неадсту́пныя про́сьбы (um A – аб чым-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

мо́длы, ‑аў.

Уст. Малітва. Маліўся дзядзька з тым разлікам, Каб кончыць модлы каля дома. Колас. Часамі .. [дзед] проста выдумляў свае ўласныя модлы, у якіх ад царкоўна-славянскай мовы не заставалася і знаку. Лужанін. // Моцная просьба, маленне. Зямля беларуская, сонечны край, Начуй нашы модлы любві! Глебка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэ́ісус

(гр. deesis = маленне)

кампазіцыя ў старажытнарускім мастацтве, якая ўключае выяву Хрыста пасярэдзіне і павернутых да яго ў малітоўных позах Багародзіцы і Іаана Прадцечы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

малі́тва, ‑ы, ж.

1. Дзеянне паводле дзеясл. маліцца (у 1 знач.); маленне. Малітва скончылася, і людзі ўздыхнулі вальней, заварушыліся, устаючы з каленяў. Арабей.

2. Тэкст, які чытаюць веруючыя, калі звяртаюцца да бога ці святых. Шырокае скляпенне Нясвіжскага парафіяльнага касцёла адбівала ад сябе ціхія словы ксяндзоўскай малітвы. Чорны. Шаптала [маці] свае, зусім новыя словы малітвы. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

літыя́

(ад гр. lite = просьба, маленне)

1) кароткае царкоўнае богаслужэнне ў прытворы хрысціянскага храма;

2) абрад адпявання нябожчыка ў час ходу жалобнай працэсіі і на могілках.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)