Verbum

анлайнавы слоўнік

мале́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

мале́нне, -я, н.

1. гл. маліцца, маліць.

2. мн. -і, -яў. Шчырая просьба.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мале́нне ср.

1. (действие) моле́ние;

2. (просьба) мольба́ ж., моле́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мале́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. маліцца; малітва (у 1 знач.).

2. Дзеянне паводле знач. дзеясл. маліць; просьба, мальба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мале́нне н

1. (дзеянне) das Béten;

2. (просьба) Fléhen n -s, inständige [fléhende] Bítte

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

малі́ць, малю́, мо́ліш, мо́ліць; незак., каго (што).

Надта прасіць, выказваць просьбы.

М. аб памілаванні.

|| наз. мале́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Ма́ленне ’памяншэнне’ (Нас.). Польск. malenie ’тс’. Бел.-польск. ізалекса. Да ма́ліць, ма́ліцца (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

малі́цца, малю́ся, мо́лішся, мо́ліцца; незак.

1. Звяртацца з малітвай да Бога, святых.

М. перад абразамі.

2. перан., на каго-што. Вельмі моцна любіць, абагаўляць каго-, што-н.

М. на сына.

|| зак. памалі́цца, -малю́ся, -мо́лішся, -мо́ліцца (да 1 знач.).

|| наз. мале́нне, -я, н. (да 1 знач.).

|| прым. мале́льны, -ая, -ае (да 1 знач.).

М. дом.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

«Маленне Данііла Заточніка»

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

моле́ние

1. церк. мале́нне, -ння ср.;

2. перен. мале́нне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)