1.(свойство, состояние мокрого)макрата́, -ты́ж.; макрэ́дзь, -дзі (влажность) вільго́тнасць, -ці ж.;
2.(о дожде, о мокром снеге)макрата́, -ты́ж., макрэ́ча, -чы ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
макро́цце, ‑я, н.
1. Тое, што і макрата.
2.зб.Разм. Пра што‑н. мокрае, набраклае вадой. Цётка Арына як не крыкнула на мяне: — Скідай гэтае макроцце ды на печ!Сабаленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
макрэ́ча, ‑ы, ж.
Разм. Тое, што і макрата. [Дождж] нарабіў столькі макрэчы, што здавалася, вадою набрыняла нават жалеза на дахах.Васілёнак.Пасля сумнага туману і .. макрэчы сёння зноў паказалася сонца.С. Александровіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
*Макрадэча, стол.мокрадэ́ча, кобр., драг.мокротэ́ча ’мокрае (знізу) надвор’е, макрата’ (Нар. лекс.). Звонкае ‑д‑ (замест ‑Т‑) абумоўлена ўплывам макрадзь (гл.). Утварэнне (ад макрата) пры дапамозе суф. ‑эча < ‑otja характэрна для бел.-укр.-серб.-харв.-славен. арэалу (Трубачоў, Проспект, 60).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Макра́дзь ’дажджлівае надвор’е’ (Інстр. I, асіп., КЭС, чачэр., Мат. Гом.), ветк.макрадзё ’макрата’ (Мат. Гом.); слаўг.макра́дзе, макра́дзь, дубр.мыкря́дзь ’балота, амшара, мокрае месца ля вытокаў рэчкі’ (Нар. словатв.), гродз., маг.мокрадзь ’мокрае месца, балота’ (Гарб.), рус.мо́кредь, мо́креть, мо́крядь ’мокрае надвор’е’, ’макрата’, славац.mokraď ’невялікае балота’, ’сырасць, макрата’, ’нягода’. Прасл.mokrʼadь (mokradь) /mokrědь утворана ад прыметніка mokrъ ’мокры’ і суф. ‑jadь. Слаўскі (SP, 1, 64). Да мокры (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
слізьжтсмед Schleim m -s; Áuswurf m -(e)s, -würfe (макрата)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Макрэдзь ’макрата’ (ТС) утворана ад мокры (гл.) і суф. ‑эдзь < прасл.‑ědъ (Слаўскі, SP, 1, 64).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Макрэча ’макрата’ (ТСБМ). Відавочна, старое (?) утварэнне ад mokrъ і ‑etja < ‑otja < ‑ota. Падрабязней гл. Трубачоў, Проспект, 59–61.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Макроць ’макрата’ (расон., Шатал.) — адпрыметнікавае ўтварэнне з суф. ‑оць (< ‑ota пад уплывам макрадзь з суф. ‑jadь). Да мокры (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
артэ́па Грузкае месца (Выс.Касп.). Тое ж артэ́пель (Выс.Касп.), макрата́ (Слаўг.).
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)