гле́йкі, -ая, -ае.

Вязкі, ліпкі.

Глейкая гліна.

|| наз. гле́йкасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ліпу́чы, -ая, -ае (разм.).

Тое, што і ліпкі.

|| наз. ліпу́часць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Лі́пка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Лі́пка
Р. Лі́пкі
Д. Лі́пцы
В. Лі́пку
Т. Лі́пкай
Лі́пкаю
М. Лі́пцы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ли́пкий лі́пкі, ліпу́чы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кле́йкі, -ая, -ае.

Які склейвае, клеіцца; ліпкі.

К. лісток.

Клейкія рукі.

|| наз. кле́йкасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

клейкий кле́йкі; (липкий) лі́пкі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вя́зкі, -ая, -ае.

1. Цягучы, клейкі.

Вязкае рэчыва.

2. Ліпкі, які засмоктвае, гразкі.

Вязкае балота.

|| наз. вя́зкасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ліпу́чы гл ліпкі

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

гумо́за, ‑ы, ж.

Ліпкі каляровы пластыр, які выкарыстоўваецца для грыму.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

lepki

ліпкі, ліпучы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)