Kälte

f -

1) маро́з, хо́лад

bíttere [strénge] ~ — (лю́тая) сцю́жа

2) хало́днасць

mit éisiger ~ — з ледзяно́ю хало́днасцю

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

raging [ˈreɪdʒɪŋ] adj.

1. ве́льмі мо́цны (пра пачуцці або боль);

raging thirst нясце́рпная сма́га;

raging headache нясце́рпны галаўны́ боль;

raging jealousy лю́тая рэ́ўнасць

2. шалёны; раз’ю́шаны; неўтаймава́ны;

a raging sea раз’ю́шанае мо́ра

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

virulent [ˈvɪrʊlənt] adj.

1. небяспе́чны, смяро́тны;

a virulent form of the disease во́страя фо́рма хваро́бы

2. med. зара́зны, віруле́нтны

3. fml зласлі́вы, з’е́длівы; жо́рсткі; ядаві́ты;

virulent criticism лю́тая кры́тыка;

virulent tongues злы́я языкі́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

zawzięty

1. люты; злосны;

zawzięty spór — лютая спрэчка;

zawzięty wyraz twarzy — злосны выраз твару;

2. упарты, настойлівы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zaciekły

zaciekł|y

люты; раз’юшаны; упарты;

~а walka — упартае змаганне;

~а nienawiść — лютая нянавісць;

~y wróg — люты вораг

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

зло́ба злосць, род. зло́сці ж.;

◊

бе́шеная зло́ба лю́тая злосць, шалёная злосць;

дыша́ть зло́бой (на кого) ды́хаць зло́сцю (на каго);

зло́ба дня зло́ба дня;

по зло́бе па зло́сці;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

жесто́кий

1. (безжалостный, беспощадный) бязлі́тасны, лю́ты, жо́рсткі;

2. (очень сильный) страшэ́нны, лю́ты, жо́рсткі;

жесто́кая оши́бка страшэ́нная памы́лка;

жесто́кие моро́зы лю́тыя (страшэ́нныя) маразы́;

жесто́кая би́тва лю́тая (жо́рсткая) бі́тва;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

я́ростный

1. (полный гнева, разъярённый) лю́ты, разлютава́ны, раз’ю́шаны, зло́сны;

я́ростное мще́ние лю́тая по́мста;

я́ростный взгляд разлютава́ны (зло́сны) по́гляд;

2. (неистовый) шалёны;

я́ростная ата́ка шалёная ата́ка;

я́ростный ве́тер шалёны ве́цер.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паме́ншаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Стаць меншым па аб’ёму, колькасці, велічыні. Ды і ростам.. [Яцкевіч] нібы паменшаў: ну што гэта за мужчына, мне па плячо? Карпюк. Зблажэў не толькі матчын дом. Як бы папрысядалі, паменшалі памерамі ўсе навакольныя дамкі, хаціны, панадворкі, да дробязей знаёмыя з маленства. Навуменка. / у безас. ужыв. Парадзеў лес на берагах С[а]жа, паменшала і вады. Дуброўскі. // Стаць меншым па сіле, інтэнсіўнасці. У пакоі пацямнела, агонь у лямпе паменшаў — відаць, дагарала газа. Шахавец. Калі ж нарадзіліся Соня і Леначка, рэўнасць.. [Юркава] не толькі не паменшала, але стала яшчэ больш лютая. Карпаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заме́сці ​1, ‑мяту, ‑мяцеш, ‑мяце; ‑мяцём, ‑мецяце, ‑мятуць; пр. замёў, ‑мяла, ‑ло; зак., каго-што.

1. Падмятаючы, сабраць у адно месца; змесці. Замесці смецце ў вугал. // Падмесці на скорую руку. Замесці падлогу.

2. Занесці, засыпаць (снегам, пяском і пад.). Замяла дарогу лютая зіма. Бядуля. / у безас. ужыв. — Нашу хату аднойчы перад вайной за адну ноч зусім замяло. Алешка.

•••

Замесці сляды (след) — знішчыць, утаіць тое, што можа быць доказам віны. Пажар учынілі самі паліцэйскія: раскраўшы і прапіўшы збожжа, яны хацелі замесці сляды свайго злачынства. Шамякін.

заме́сці ​2, ‑мяту, ‑мяцеш, ‑мяце; ‑мяцём, ‑мецяце, ‑мятуць; пр. замёў, ‑мяла, ‑ло; зак.

Разм. Пачаць месці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)