Воўчае лыка ’расліна, Daphne mezereum L.’ (Касп., Бяльк., Кіс.). Рус. волчье лыко, укр. вовче лико, польск. wilcze lyko, серб.-харв. ву̏чје лико, балг. въ̀лчо лико. Ад воўк. Прыметнік воўчы ўказвае на атрутнасць расліны (Мяркулава, Очерки, 98).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

лы́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. лы́к лы́кі
Р. лы́ка лы́каў
Д. лы́ку лы́кам
В. лы́к лы́кі
Т. лы́кам лы́камі
М. лы́ку лы́ках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лыкадзё́р

‘той, хто дзярэ лыка’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. лыкадзё́р лыкадзё́ры
Р. лыкадзё́ра лыкадзё́раў
Д. лыкадзё́ру лыкадзё́рам
В. лыкадзё́ра лыкадзё́раў
Т. лыкадзё́рам лыкадзё́рамі
М. лыкадзё́ры лыкадзё́рах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ла́пцевы ла́потный;

~вае лы́ка — ла́потное лы́ко

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лы́чка, -а, мн. -і, -чак і -чкаў, н.

1. гл. лыка.

2. пераважна мн. Вузкія папярочныя нашыўкі на пагонах.

Яфрэйтарскія лычкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

здзе́рціся, 1 і 2 ас. не ўжыв., здзярэ́цца; здзёрся, здзе́рлася; зак.

Тое, што і садрацца.

Лыка лёгка здзерлася.

|| незак. здзіра́цца, -а́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

łyko

н. лыка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

акра́вак, -ра́ўка, мн. -ра́ўкі, -ра́ўкаў, м.

Абрэзак, кавалак, частка чаго-н. (лыка, скуры і пад).

Рукавіцы з акраўкаў аўчыны.

|| прым. акра́ўкавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цыно́ўка, -і, ДМ -но́ўцы, мн. -і, -но́вак, ж.

Шчыльная плеценая рагожа з якога-н. грубага матэрыялу (лыка, трыснягу і пад.).

|| прым. цыно́вачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лы́ко лы́ка, -ка ср.; собир. лы́кі, род. лык мн.; обл., собир. лу́цце, -цця ср.;

◊

не вся́кое лы́ко в строку́ погов. не ко́жнае лы́ка ў стро́чку;

лы́ка не вя́жет (кто) лы́ка не вя́жа (хто), языко́м не варо́чае (хто);

не лы́ком шит погов. не лы́кам шы́ты;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)