Зрэзаны тонкі ствол або тоўстая галіна без сукоў, што ўжыв. як апора пры хадзьбе і для іншых мэт, а таксама ўвогуле прадмет такой формы.
Ісці, абапіраючыся на палку.
Сукаватая п.
Лыжныя палкі.
Палкі ў колы ўстаўляць (перан.: свядома перашкаджаць якой-н. справе).
◊
З-пад палкі (разм.) — пад прымусам (рабіць што-н.).
Палка з двума канцамі — пра тое, што можа скончыцца і добра і дрэнна.
|| памянш.па́лачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.
П. выручалачка (перан.: пра таго, хто заўсёды дапамагае, выручае; разм.).
○
Палачка Коха — туберкулёзная бацыла.
|| прым.па́лачны, -ая, -ае.
Палачная дысцыпліна (перан.: пра дысцыпліну, якая падтрымліваецца жорсткімі мерамі).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
więź
ж.
1. звязка; пучок; пук;
2. сувязь; повязь;
więź krwi — кроўная сувязь;
więź przyjaźni — сяброўская сувязь
3.спарт.лыжныя мацаванні
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
лы́жны Ski- [ʃi:-], Schi-; Schnéeschuh-;
лы́жны касцю́м Skíanzug m -(e)s, -züge;
лы́жны спорт Skílaufen n -s;
лы́жная прагу́лка Skíwanderung f -, -en;
лы́жныя го́нкі Skílanglauf m -(e)s, -läufe;
лы́жная мазь Skíwachs m -es, -e;
лы́жнае мацава́нне Skíbindung f -; -en
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
wiązanie
wiązani|e
н.
1. вязанне; звязванне;
2. злучэнне; мацаванне; крапеж; буд.. сувязь;
~e dachu — мацаванне даху;
~a narciarskie — лыжныя мацаванні;
3. мураванне; кладка;
4.хім. злучэнне
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
укліні́цца, ‑нюся, ‑нішся, ‑ніцца; зак.
Увайсці, удацца клінам, вузкаю палосай у сярэдзіну чаго‑н. Сабраўся быў павярнуць у вёску, як заўважыў у маладым калгасным садзе, што глыбока ўклініўся ў поле, чалавечую постаць.Хадкевіч.На мяккай мураве ў зацішку. Дзе лес густы ўклініўся ў луг, Гуляюць [дзеці] у ката і мышку.Смагаровіч.У вярхоўях Бярэзіны, прытоку Дняпра, паміж марэннымі ўзвышшамі ўклінілася Верхне-Бярэзінская нізіна.Прырода Беларусі.// Уварвацца куды‑н. Брыгада прарвала варожую абарону, глыбока ўклінілася ў размяшчэнне немцаў.Мележ.Лыжныя батальёны, разведка, конніца, пяхотныя падраздзяленні глыбока ўклініліся ў варожы тыл.Асіпенка.// Уціснуцца паміж кім‑, чым‑н. [Марынка] ўклінілася паміж Паходнем і Заранікам, сунула Паходню свой пакунак і ўзяла абодвух пад рукі.Хадкевіч.//перан.Разм. Умяшацца ў што‑н. — Дык можа б за гэта і па чарцы выпілі? — нарэшце дачакаўся моманту Басько, каб уклініцца ў гаворку мужчын.Ермаловіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
konkurencja
konkurencj|a
ж.
1. канкурэнцыя;
wolna ~a — свабодная канкурэнцыя;
nieuczciwa ~a — несумленная канкурэнцыя;
zrobić ~ę — пачаць канкурыраваць;
~a cenowa — цэнавая канкурэнцыя;
~a zagraniczna — замежная канкурэнцыя;
2.спарт. спаборніцтва;
~a narciarska — лыжныя спаборніцтвы
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)