чуць​II прысл., злучн. абл. гл. ледзь, ледзьве

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

чуць², прысл. і злуч.

1. прысл. Ледзь, ледзьве.

Стаміўся, што ч. дадому дайшоў.

2. прысл. Зусім нямнога, злёгку.

Ч. больш.

Ч. лепш.

3. злуч. Ужыв. ў даданых часавых сказах у знач.: як толькі, ледзь толькі.

Ч. узыдзе сонца — маці ўжо на нагах.

◊

Чуць-чуць — зусім нямнога.

Чуць што — як толькі што здарыцца, пры ўсякім выпадку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

е́ле нареч. ледзь, ле́дзьве, чуць;

е́ле дыша́ть ледзь (чуць) ды́хаць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

barely [ˈbeəli] adv. ле́дзьве, ледзь;

I had barely begun speaking… Ледзь я пачаў гаварыць…

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

збе́гацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Стаміцца, змарыцца бегаючы. Збегаўся, змарыўся, ледзьве ногі валачэ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

by the skin of one’s teeth

ве́льмі блі́зка, ама́ль што, ле́дзьве што

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

nikle

ледзьве заўважна, ледзь заўважальна

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

◎ *Ле́дзьбашто, драг. лэдьбошчо ’ледзьве’ (Сл. паўн.-зах.). З лэдьбо (гл. папярэдняе слова), дапоўненага часціцай шчо.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дажджы́на, ‑ы, ж.

Адна капля дажджу. Дажджына па шыбіне ледзьве, Як па шчацэ, цячэ. Барадулін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Ле́дзьбы ’ледзьве’ (чэрв.), лэдьбо ’тс’ (драг., Сл. паўн.-зах.) — у выніку распадабнення з ледзьвы, лэдьво (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)