некро́паль, ‑я, м.

1. У краінах Старажытнага Усходу і антычным свеце — вялікі могільнік.

2. Могілкі, на якіх пахаваны славутыя людзі. Некропаль Аляксандра-Неўскай лаўры ў Ленінградзе.

[Ад грэч. nekrós — мёртвы і pólis — горад.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

laurel [ˈlɒrəl] n.

1. bot. лаўр

2. pl. laurels ла́ўры, прызна́нне, ушанава́нне

♦

rest on one’s laurels спачыва́ць на ла́ўрах

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

laur, ~u

м.

1. бат. лаўр (Laurus L.);

2. лаўры; лаўровы вянок;

laur zagrobowy — пасмяротныя лаўры; пасмяротная слава;

spocząć na ~ach — спачыць на лаўрах;

zbierać ~y — пажынаць лаўры

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

АЛЯКСА́НДРА-НЕ́ЎСКАЯ ЛА́ЎРА ў Санкт-Пецярбургу, помнік архітэктуры 18 ст. Засн. Пятром І у 1710 на ўшанаванне памяці Аляксандра Неўскага як манастыр; з 1797 лаўра (буйны мужчынскі праваслаўны манастыр). У арх. ансамбль лаўры ўваходзяць Благавешчанская царква (1717—22, арх. Д.Трэзіні, Т.Швертфегер), Фёдараўскі корпус з царквой (1740—50, арх. П.Трэзіні), Троіцкі сабор у стылі класіцызму (1776—90, арх. І.Староў) і інш. На тэр. лаўры створаны дзярж. запаведнік, дзе размешчаны Музей гар. скульптуры з некропалем 18 ст. (Лазараўскія могілкі з надмагільнымі помнікамі работы І.Мартаса, М.Казлоўскага і інш.) і некропалем майстроў мастацтваў (Ціхвінскія могілкі). У Аляксандра-Неўскай лаўры пахаваны М.В.Ламаносаў, А.В.Сувораў, М.М.Карамзін, І.А.Крылоў, П.І.Чайкоўскі, Ф.М.Дастаеўскі, М.І.Глінка і інш.

т. 1, с. 295

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Lórbeer

m -s, -en

1) лаўр

2) ла́ўры, сла́ва

unverwélklicher ~ — неўвяда́льная [неўміру́чая, нязга́сная] сла́ва

◊ ~en érnten — пажына́ць ла́ўры

sich auf den ~en rúhen — спачы́ць на ла́ўрах

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

пажына́ць несов. пожина́ть;

◊ п. плады́ — пожина́ть плоды́;

п. сла́ву — пожина́ть сла́ву;

п. ла́ўры — пожина́ть ла́вры

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лаўр (род. ла́ўра, (о древесине и собир.) ла́ўру) м. лавр;

◊ пажына́ць ла́ўры — пожина́ть ла́вры;

спачыва́ць на ла́ўрах — почива́ть на ла́врах;

ла́ўры (чые) спаць не даю́ць — ла́вры (чьи) спать не даю́т;

уве́нчаны ла́ўрамі — уве́нчанный ла́врами

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

wawrzyn, ~u

м.

1. бат. лаўр (Laurus L.);

2. ~y мн. лаўры;

~y poetyckie — паэтычныя лаўры;

wawrzyn sławy — вянок славы; лаўровы вянок

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

АЛІ́МПІЙ

(Аліпій; ? — 17.8.1114),

старажытнарускі жывапісец і ювелір. Манах Кіева-Пячэрскай лаўры, з 1084 удзельнічаў у размалёўцы яе Успенскага сабора. Ёсць меркаванне, што Алімпій пісаў абразы, выканаў мазаікі для сабора Кіева-Міхайлаўскага Залатаверхага манастыра.

т. 1, с. 257

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

фі́кус, ‑а, м.

Вечназялёная трапічная расліна сямейства тутавых. Побач з бярозамі, дубамі і букамі раслі вечназялёныя алеандры, буйныя фікусы, магноліі, лаўры, разнастайныя міртавыя дрэвы. М. Ткачоў. // Дэкаратыўная расліна з шырокімі авальнымі лістамі, якая вырошчваецца ў пакоях і аранжарэях. Ля [акон] аж пад самую столь лапушыліся фікусы. Сабаленка.

[Лац. ficus — фігавае дрэва.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)