лаўр (род. ла́ўра, (о древесине и собир.) ла́ўру) м. лавр;

пажына́ць ла́ўры — пожина́ть ла́вры;

спачыва́ць на ла́ўрах — почива́ть на ла́врах;

ла́ўры (чые) спаць не даю́ць — ла́вры (чьи) спать не даю́т;

уве́нчаны ла́ўрамі — уве́нчанный ла́врами

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)