касма́ ты , -ая, -ае.
1. 3 доўгай густой поўсцю; лахматы .
К. сабака.
Касматая шапка.
2. 3 доўгімі валасамі; валасаты.
Касматая галава.
|| наз. касма́ тасць , -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
kłaczasty
лахматы , калматы
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
kudłaty
разм. лахматы
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
разлахма́ чаны , ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад разлахмаціць.
2. у знач. прым. Лахматы , кудлаты. Паднялася сонная разлахмачаная галава.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
растро́ па , ‑ы, Д М ‑у, Т ‑ам, м. ; Д М ‑е, Т ‑ай (‑аю), ж.
Разм. Неакуратны, непрычасаны, лахматы чалавек; неахайнік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
shaggy
[ʃægi]
adj.
лахма́ ты , бухма́ ты, калма́ ты
a shaggy dog — калма́ ты саба́ ка
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Расама́ ты ’лахматы , касматы, калматы’, ’з мноствам каранёў (пра буракі, моркву)’ (Янк. 3.), ’лахматы ’ (Мат. Гом. ). Прыметнік ад раса́ 2 ‑ма‑ , параўн. таўсматы (ад то́ ўсты ), гл. У аснове семантыкі прызнак ’махрыстасць, растрапанасць’. Параўн. балг. дыял. реса́ т ’з абтрапанымі краямі’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ * Лахма́ чча , лахмачча ’лахманы’ (Юрч. Вытв. ). Да лахматы ‑ьʼ©е .
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
кудзе́ лісты , ‑ая, ‑ае.
Разм. Падобны на кудзелю; лахматы , пушысты. Кудзелістыя валасы. Кудзелістая барада. / З ракі пацягнула вільготнай свежасцю, ветрык разарваў пасму туману і кудзелістыя абрыўкі яго пагнаў на луг. Хадкевіч .
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Кудла́ ты ’лахматы ’ (ТСБМ , Шат. , Касп. , ТС , Сл. паўн.-зах. , Грыг. , Яруш. , КЭС , лаг. , Мат. Гом. , Сцяшк. , Ян. ). Да кудлы (гл).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)