разлахма́чаны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад разлахмаціць.
2. у знач. прым. Лахматы, кудлаты. Паднялася сонная разлахмачаная галава.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)