лато́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. лато́к латкі́
Р. латка́ латко́ў
Д. латку́ латка́м
В. лато́к латкі́
Т. латко́м латка́мі
М. латку́ латка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

лато́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да латка (у 1 знач.). Латочны гандаль. // Які прадаецца з латка. Латочны тавар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лато́чнік, ‑а, м.

Разм. Прадавец з латка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

латко́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да латка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ла́пік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

1. Частка паверхні зямлі.

З-пад снегу віднеліся лапікі чорнай зямлі.

2. Тое, што і латка.

Рукавы кажушка былі ўсе ў лапіках.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

запла́та ж гл латка

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ла́таI ж (лапіна) гл латка

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ла́пік м., разг.

1. (часть поверхности земли) клочо́к, лоску́т;

2. см. ла́тка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гандля́р, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Чалавек, які займаецца прыватным гандлем.

Гандляры пушнінай.

Г. з латка.

2. Чалавек, які вышэй за ўсё ставіць асабістуто выгаду, карысць, асабісты інтарэс (пагард.).

Ён хабарнік і г.

|| ж. гандля́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.

|| прым. гандля́рскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лата, латка, лапік

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)