ланцэ́тнік, ‑а, м.

Паўпразрыстая рыбападобная марская жывёліна тыпу хордавых, хваставы плаўнік якой па форме нагадвае ланцэт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

lancet, ~u

м. ланцэт

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Lanzétte

f -, -n мед. ланцэ́т

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

◎ Ланке́тка ’пласцінка, якая ўжываецца пры пакладанні жывёл’ (Шат.) — відазмененае ланцэт (Шатэрнік, 144).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ланцэ́тнік

(ад лац. lancea = кап’ё)

беспазваночная жывёла класа бесчарапных з празрыстым целам і хваставым плаўніком, які па форме нагадвае ланцэт; пашырана пераважна ў трапічных морах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)