перала́зіць², -ла́жу, -ла́зіш, -ла́зіць; зак. (разм.).

Лазячы, пабыць усюды.

П. усе куткі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прала́зіць ​1, ‑лажу, ‑лазіш, ‑лазіць.

Незак. да пралезці.

прала́зіць ​2, ‑лажу, ‑лазіш, ‑лазіць; зак.

Лазіць некаторы час. Пралазіць увесь дзень па гарах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паўзла́зіць, 1 і 2 ас. адз. не ўжыв., -ла́зіць; -ла́зім, -ла́зіце, -ла́зяць; зак.

Узлезці — пра ўсіх, многіх.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прала́зіць​II гл. лазіць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

падле́зці, -зу, -зеш, -зе; -ле́з, -зла; -ле́зь; зак.

Залезці пад што-н.

П. пад стол.

|| незак. падла́зіць, -ла́жу, -ла́зіш, -ла́зіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абла́зіць¹, -ла́жу, -ла́зіш, -ла́зіць; зак., што (разм.).

Лазячы, шукаючы каго-, што-н., пабыць усюды.

А. увесь лес.

А. усе закуткі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перала́зіць ​1, ‑лажу, ‑лазіш, ‑лазіць.

Незак. да пералезці.

перала́зіць ​2, ‑лажу, ‑лазіш, ‑лазіць; зак.

Разм. Лазячы, пабываць усюды, аблазіць усё, многае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абла́зіць

‘лазіць у многіх месцах’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. абла́жу абла́зім
2-я ас. абла́зіш абла́зіце
3-я ас. абла́зіць абла́зяць
Прошлы час
м. абла́зіў абла́зілі
ж. абла́зіла
н. абла́зіла
Загадны лад
2-я ас. абла́зь абла́зьце
Дзеепрыслоўе
прош. час абла́зіўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пала́зіць, ‑лажу, ‑лазіш, ‑лазіць; зак.

Лазіць некаторы час. Палазіць па гарах. □ Палазіў Якуш ля воза, выцягнуў рыдлёўку, узяў сякеру дый падаўся [у лес]. Скрыган.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ла́зячы,

1. ‑ая, ‑ае. Дзеепрым. незал. цяпер. ад лазіць.

2. ‑ая, ‑ае; у знач. прым. Здольны лазіць (пра расліны, сцябло якіх падымаецца ўверх, чапляючыся за што‑н. вусікамі, валаскамі або дадатковымі карэньчыкамі). Лазячае сцябло.

3. Дзеепрысл. незак. ад лазіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)