парэнтара́льны

(ад пара- + гр. enteron = кішка);

п. спосаб — спосаб пападання (увядзення) у арганізм лекавых і іншых рэчываў, мінаючы страўнікава-кішэчны страўнікава-кішачны тракт (напр. падскурнае ўпырскванне, унутрывеннае ўліванне і інш.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

canal

[kəˈnæl]

1.

n.

1) кана́л -у m.

irrigation canal — араша́льны кана́л, трубаправо́д -у m.

2) Anat. кана́л (напр. стравава́льны, кішэ́чны)

2.

v.t.

капа́ць кана́л, право́дзіць кана́лы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

obstruction [əbˈstrʌkʃn] n.

1. перашко́да, замі́нка

2. загаро́да, загрува́шчанне; перашко́да;

The car was parked on the pavement, causing an obstruction. Машыну прыпар кавалі на тратуары, з-за чаго ўтварыўся затор.

3. med. непрахо́днасць; закупо́рка; запо́р;

an intestinal obstruction кішэ́чная непрахо́днасць, кішэ́чны запо́р

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ГЛЮКАГО́Н,

бялковы гармон, які выпрацоўвае падстраўнікавая залоза (α-клеткі астраўкоў Лангерганса). Глюкагон — адналанцужковы поліпептыд з 29 амінакіслотных астаткаў. Мал. маса каля 4000. Атрыманы ў 1956 амер. Біяхімікам В.Бромерам у крышт. выглядзе. Стымулюе распад глікагену печані праз актывацыю ферменту фасфарылазы і ў выніку павялічвае канцэнтрацыю цукру ў крыві. З’яўляецца фізіял. антаганістам інсуліну, а таксама стымулятарам яго сакрэцыі. Вядомы т.зв. кішэчны глюкагон (вылучаны з слізістай абалонкі дванаццаціперснай кішкі) з большай мал. масай, у якога, як лічыцца, амаль няма глікагеналітычнага дзеяння, але ёсць выразны інсулінстымулявальны эфект.

т. 5, с. 310

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

gas1 [gæs] n. (pl. gases or gasses)

1. газ;

natural gas прыро́дны газ;

tear gas слёзатачы́вы газ;

She turned on/lit the gas. Яна ўключыла/запаліла газ.

2. AmE, infml бензі́н;

We’re out of gas. У нас скончыўся бензін.

3. infml балбатня́; глу́пства

4. AmE, joc. infml прые́мна праве́дзены час

5. AmE, med. кішэ́чны газ

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

кана́л, ‑а, м.

1. Напоўненае вадой штучнае рэчышча, прызначанае для суднаходнай сувязі паміж асобнымі вадаёмамі, а таксама для водазабеспячэння, арашэння, асушэння балот і інш. Асушальны канал. Беламорска-Балтыйскі канал. Абвадняльны канал. □ Машына стаяла сярод алешніку, на беразе роўнага, як страла, калектарнага канала, які ўразаўся ў глыб балота. Краўчанка.

2. Вузкая поласць у выглядзе трубы, трубкі ўнутры чаго‑н. Канал ствала гарматы. Кабельны канал.

3. У арганізме жывёлы і чалавека — звілістая трубка, праз якую праходзяць тыя ці іншыя рэчывы. Кішэчны канал. Мочаспускальны канал.

4. Спец. Лінія сувязі, камунікацыі. Перадача вядзецца па трох каналах.

5. толькі мн. (кана́лы, ‑аў); перан. Шляхі пранікнення, пашырэння чаго‑н.; сродкі для дасягнення чаго‑н. Дыпламатычныя каналы. □ Шырокія і трывалыя гандлёвыя сувязі горада з Масквой, Ноўгарадам, Смаленскам .. служылі разам з тым і каналамі культурных сувязей. Алексютовіч.

[Ад лац. canalis — труба.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)