Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
mrowić się
незак.кішэць, раіцца
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
teem
[ti:m]
v.i.
кішэ́ць, быць перапо́ўненым
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
копоши́тьсянесов., разг.
1. шавялі́цца, варушы́цца; кішэ́ць;
2.(возиться) ко́рпацца, ке́шкацца.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Кішма — у выразе кішма кішэць (ТСБМ, Нас., ТС, Янк. БП). Гл. кішэць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Кішатня́ ’мноства’ (Мат. Гом.). Да кішэць (гл.). Кішаг‑ ня < кішат < кішэць (апошняе як топат < топаць).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ґніжэ́ць, ґніжджэ́ць, ґвіжэ́ць ’кішэць; звінець, гудзець; гаманіць, крычаць’ (Сл. паўн.-зах.). Паводле Сл. паўн.-зах., з літ.gnižė́ti ’кішэць’. Відавочна, не сюды ґіжэ́ць ’тс’ (гл. пад ґіжа́ць).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
wímmeln
vi (vonD) кішэ́ць (чым-н.)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
◎ Кніжэ́ць ’кішэць’ (Сл. паўн.-зах.). Балтызм. Да літ.knibždėti ’тс’. Гл. Фрэнкель, 278.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Гіжа́ць ’быць надта ўзбуджаным’ (Сцяшк.). Гэты дзеяслоў звязаны з назвай насякомага гіж (гл.). Такая сувязь зразумелая і звычайная. Параўн. у польск. мове giez ’авадзень’, gzić się ’скакаць, бегаць, сваволіць і да т. п.’ (гл. гэта слова ў Слаўскага, I, 387). Сюды ж і гіжува́ць ’бегаць ад укусаў сляпнёў, аваднёў і мух’ (Бяльк.).
Ґіжа́ць ’кішэць’ (Сцяц.), ґіжэ́ць ’кішэць, звінець, гудзець, гаманіць, крычаць’ (Сл. паўн.-зах.). Здаецца, гэтыя словы ўзніклі азванчэннем зычных з кішэць (гл.). Паводле Трубачова (Эт. сл., 7, 224), бел.дыял.гіжа́ць з’яўляцца ітэратывам-дуратывам на ‑jati ад дзеяслова *gъziti (з падаўжэннем ъ > у).