кітабо́йны, ‑ая, ‑ае.

Звязаны з промыслам кітоў. // Прызначаны для такога промыслу. Кітабойная флатылія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кашало́т, ‑а, М ‑лоце, м.

Буйное марское млекакормячае атрада кітоў, якое мае прамысловае значэнне.

[Фр. cachalot.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паласа́цік, ‑а, м.

Род буйных кітоў з падоўжнымі складкамі на скуры горла і жывата.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

school​2 [sku:l] n. кася́к (рыбы);

a school of whales чарада́ кіто́ў

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

whale

I [hweɪl]

1.

n.

кіт -а́ m.

2.

v.i.

палява́ць на кіто́ў; лаві́ць кіто́ў

II [hweɪl]

v.t., informal

біць, хваста́ць; сьцяба́ць, лупцава́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

whaling

[ˈhweɪlɪŋ]

n.

1) ло́ўля кіто́ў

2) кітабо́йны про́мысел

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

гарпу́н, ‑а, м.

Кідальная зброя ў выглядзе кап’я на доўгім тросе для палявання на буйных марскіх жывёл. // Страла з разрыўным наканечнікам для палявання на кітоў, якой страляюць са спецыяльнай гарматы.

[Гал. harpoen.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кашало́т

(фр. cachalot, ад парт. cachalote)

буйное марское млекакормячае атрада кітоў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

кітабо́й, ‑я, м.

1. Той, хто займаецца промыслам кітоў. Экіпаж танкера павязе кітабоям флатыліі «Слава» і «Савецкая Украіна», што знаходзяцца цяпер у водах Антарктыкі, разнастайны груз: гародніну, бульбу, садавіну, паліва, пошту. «Звязда».

2. Тое, што і кітабоец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ко́гія

(н.-лац. kogia)

млекакормячае падатрада зубастых кітоў, пашыранае ў цёплых і ўмерана цёплых водах Сусветнага акіяна.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)