Кушнер П. С. 11/633

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Кушнер П. А. 8/231, 237

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

скорня́к кушне́р, -няра́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

смушка́р, ‑а, м.

Кушнер, які займаецца вырабам смушак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кушне́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Жан. да кушнер.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

kuśnierz

м. кушнер

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Kürschner

m -s, - кушне́р

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Кушне́рка ’мехавая шапка’ (Шат., Сцяшк. Сл., Нар. сл.). Да кушнер (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

меховщи́к

1. (торговец мехом) футро́ўшчык, -ка м.;

2. (скорняк) кушне́р, -няра́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прабіўны́, ‑ая, ‑ое.

1. Які прабівае што‑н., мае здольнасць прабіваць. Прабіўная сіла снарада.

2. Разм. Які можа дабіцца, дамагчыся чаго‑н. нягледзячы на цяжкасці; настойлівы. — Бачылі, якая моладзь расце. — Прабіўная, — адказаў Гамбіцкі. — Адукаваная, — уздыхнуў Кушнер. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)