шэф-ку́хар
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
шэф-ку́хар |
шэф-ку́хары |
| Р. |
шэф-ку́хара |
шэф-ку́хараў |
| Д. |
шэф-ку́хару |
шэф-ку́харам |
| В. |
шэф-ку́хара |
шэф-ку́хараў |
| Т. |
шэф-ку́харам |
шэф-ку́харамі |
| М. |
шэф-ку́хару |
шэф-ку́харах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Ку́хары
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
| Н. |
Ку́хары |
| Р. |
Ку́хараў |
| Д. |
Ку́харам |
| В. |
Ку́хары |
| Т. |
Ку́харамі |
| М. |
Ку́харах |
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прашамаце́ць, ‑мачу, ‑маціш, ‑маціць; зак.
Утварыць шамаценне. [Аўсей] пачуў, што гародамі на двор Марозіхі нешта прашамацела. Кухараў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́буяць, ‑яе; зак.
Разм. Бурна і высока вырасці. Жыта за поплавам выбуяла ў рост чалавека. Кухараў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паво́йкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Разм. Войкаць некаторы час. Павойкала трохі старая маці, але хутка супакоілася — хата ж новая, дрэва як звон. Кухараў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рэакцыяне́р, ‑а, м.
Прыхільнік палітычнай рэакцыі, вораг сацыяльнага і культурнага прагрэсу. Рэакцыянеры [у Іспаніі] лютавалі. Яны любымі сродкамі хацелі ўнесці разлад у лагеры рэспубліканцаў. Кухараў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пама́дзіцца, ‑джуся, ‑дзішся, ‑дзіцца; незак.
1. Мазацца памадай. Не любіць.. [Ніна], як іншыя вясковыя модніцы, памадзіцца, мяняць кожную нядзелю прычоску. Кухараў.
2. Зал. да памадзіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пераста́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.
Разм. Тое, што і перастарак (у 2 знач.). Ніна яшчэ не перастарка. Знойдзе сабе хлопца! Кухараў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паадне́квацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.
Разм. Аднеквацца, адмаўляцца на працягу нейкага часу. Алёшка добра прагаладаўся, але, як і належыць госцю, спачатку пааднекваўся, а потым прысеў да стала. Кухараў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
праліпе́ць, ‑плю, ‑піш, ‑піць; зак.
Разм. Ліпець некаторы час. Першае, што мільганула ў галаве, як Сяргей ступіў па свой панадворак, было: «Хата як асела! Доўга не праліпіць». Кухараў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)